دانشجویی در دوران کرونا؛ دغدغه بیکاری یا نگرانی از کاهش دانش و مهارت؟

«حمیدرضا که دانشجوی مقطع کارشناسی رشته گردشگری ورودی ۹۹ است در گفت وگو با ایسنا، از تلاش خود برای قبولی در کنکور با وجود شیوع بیماری کرونا و تعطیلی موسسات آموزشی گفت و اظهار کرد: با وجود همه اتفاقاتی که برای کنکور سال ۹۹ افتاد موفق به قبولی در رشته مورد علاقه خودم شدم، اما هنوز با همکلاسی هایم آشنا نیستم و حسی از دانشجو بودن ندارم.

وی افزود: متاسفانه دانشجویان جدیدالورود فرصت شناخت اساتید خودشان را پیدا نکردند و ارتباط کمتری با همکلاسی ها دارند.

محمدعلی نیز که امسال در رشته مهندسی عمران قبول شده، از اشتیاق خود برای حضور در دانشگاه گفت و عنوان کرد: با وجود اینکه از حضور در فضای دانشگاه لذت می برم، اما هنوز آنگونه که باید شاهد شور و شوق در دانشگاه نیستم و امیدوام خیلی زود کرونا به پایان برسد و به رویای خودم که مهندس شدن است برسم.

وی کمرنگ شدن ارتباط دانشجویان و اساتید را یکی دیگر از مشکلات این روزها دانست و تصریح کرد: خارج شدن دانشجویان از محیط دانشگاه بیشترین آسیب را به کیفیت سطح علمی دانشجویان وارد می کند. همچنین با عدم دسترسی به کتابخانه ها و سالن های مطالعه و واحدهای آزمایشگاهی مواجه هستیم.

فاطمه دانشجوی سال سوم تربیت معلم است. وی در گفت وگو با ایسنا، از سختی کلاس های آنلاین سخن گفت و یادآور شد: من در آینده باید معلم دوره ابتدایی شوم و لذا از هم اکنون به صورت آزمایشی کلاس برگزار می کنم، اما کرونا موجب شده اکثر کلاس های من آنلاین است و نمی توانم حس معلم بودن را به صورت کامل درک کنم و با دانش آموزان که دوره ابتدایی برای آنان بسیار مهم است ارتباط کامل برقرار کنم.

وی با بیان اینکه من دانشجوی غیر بومی هستم و کرونا موجب تعطیلی خوابگاه شده است، خاطرنشان کرد: تنها مزیت کرونا برای من ماندن در خانه و حضور مجازی در کلاس های درس بود و دیگر مجبور نبودم در خوابگاه شهر دیگری باشم، اما نگران هستم که این دور بودن از فضای دانشگاه به دانش و مهارت من لطمه بزند.

مهیار نیز که در حال گذراندن دوران تخصص خود در رشته اورولوژی یکی از بیمارستان هاست، از شیوع کرونا همزمان با دوران تحصیل خودش ابراز ناراحتی کرد و متذکر شد: هشت سال دوران پزشکی را با نمرات بالا گذراندم و با اشتیاق تخصص خودم را انتخاب کردم، اما این دوران با شیوع کرونا همراه شد و مجبور بودیم آموزش عملی را که در حین جراحی بود تعطیل کنیم، زیرا اولویت بیمارستان ها با بیماران کرونایی بود.

وی با بیان اینکه در ماه های پایانی دوران تخصص خود هستم و بسیار انگشت شمار تیغ جراحی در دست گرفته ام، افزود: امیدوارم که مسئولان دانشگاه فکری به حال دانشجویای دکترا بکنند، زیرا گذراندن کلاس های عملی و حضور در اتاق عمل برای مقطع تخصص بسیار مهم است و در آینده شغلی ما اثر می گذارد و می خواهم پزشک متخصص حاذقی باشیم»…

اینها همه بخشی از دغدغه های دانشجویانی است که بهترین و مهمترین دوران زندگی خود را می گذارنند، اما شیوع بیماری کرونا موجب شده علاوه بر نگرانی از آینده شغلی و بیکاری، اهداف و آرزوهای آنان نیز تحت تاثیر قرار بگیرد و نگران روزهایی باشند که در حال سپری شدن است.

اکثر دانشجویان با مشکلاتی از جمله چالش‌های آموزش مجازی، کاهش سطح مهارت و آموزش و حتی بیمار شدن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ شرایط خاصی که شیوع کرونا برای دانشجویان ایجاد کرده است، باعث شده تا همگی شرایط زندگی متفاوتی را تجربه کنند. زندگی دانشجویی در سایه کرونا سبب شده دانشجویان به جای حضور در کلاس‌های درس و گردش علمی و کنفرانس و همایش و سمینار علمی و حضور پررنگ در دانشگاه، خانه‌نشین شوند و همین خانه نشینی و عدم انگیزه و رقابت، در پایان هر ترم ماحصل چشمگیری نخواهد داشت.

یکی از پیامدهای مهم این دوران برای جامعه دانشگاهی که در کنار مسائل آموزشی و تحصیلی و اجتماعی و معیشتی، نباید به سادگی از آن گذشت سلامت روان دانشجویان است، زیرا همه این مسائل در کنار هم سرمایه انسانی آینده کشور را دچار چالش می کند.

می طلبد که دست اندرکاران فرهنگی و اقتصادی و بهداشتی نظام حاکم، همدلی و همراهی لازم را با دانشجویان داشته باشند و با تقویت ارتباط دانشگاه و دانشجو به ویژه در دوران پساکرونا نسبت به شناسایی و غربالگری روان‌شناختی، تحصیلی، آموزشی، اقتصادی و اجتماعی دانشجویان با هدف حمایت از سرمایه انسانی کشور اقدام کنند.

انتهای پیام