ادعای یک باشگاه‌دار گیلانی از بیکارشدن توسط اداره کار!
به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، حمیدرضا دنیادیده – استفاده از بازی و ورزش کردن در اوقات فراغت فرصتی را برای بهتر زیستن افراد جامعه را فراهم و از به انحراف رفتن توانایی‌های فرد به ورطه انحراف جلوگیری می‌کند.
امروزه ورزش کردن و پرداختن به این مقوله از یک قابلیت فردی و اجتماعی فراتر رفته و نقش اقتصادی و سیاسی نیز به خود گرفته به‌طوری‌که شاهدیم بسیاری از رفتارهای مسئولان و مردم در این بخش به‌صورت مستقیم بر یکدیگر اثر می‌گذارد و جامعه را دستخوش کنش‌ها واکنش‌ها می‌کند.
در استان گیلان باشگاه‌های فرهنگی ورزشی فراوانی فعالیت می‌کنند که همه آن‌ها در کنار فعالیت در چارچوب تأمین و ارتقای سلامت جامعه و تلاش برای پیشگیری از انحراف منابع انسانی جوان، اهدافی نظیر کسب درامد و اشتغال آفرینی را نیز دنبال می‌کنند.
باشگاه فوتبال امید ایرانیان یکی از باشگاه‌های نمونه در گیلان است که به اذعان مسئولان باشگاه، با داشتن بیشترین هنرآموز در سطح استان و با سابقه ۱۱ ساله در عرصه فوتبال، همواره خدمت و خدمات‌رسانی به نونهالان، نوجوانان و جوانان این شهر را در کارنامه درخشان خود داشته است.
امید ایرانیان طی سال‌هایی که تأسیس‌شده تاکنون سعی کرده تا در عرصه ورزش و فرهنگی توأمان هنرآموزان را از مسائل و ضررهای جامعه دور کرده و برای جسم و نَفس و سلامت این هنرآموزان، مثمر ثمر باشد.
امیدِ ایرانیانِ شهروندانِ رشتی، پس از گذشت ۱۱ سال که مسیر رشد و ترقی را طی کرده و در بین باشگاه‌های استان بدون حمایت‌های مالی سرپا مانده، اکنون به انتظار آینده‌ای تلخی نشسته که شرح ماوقع آن و استمداد از مسئولان مربوطه برای چاره‌اندیشی، نیازمند بازگو کردن از زبان رسانه است چراکه همه باید تلاش کنند تا جامعه ایرانی را با جوانان سالم و تندرست، عاری از فساد و تباهی و همچنین بانشاط و شاداب بسازند و آبادش کنند.
فرهاد دیوبار، مدیرعامل باشگاه امید ایرانیان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در تبیین آنچه در مسیر فعالیت حرفه‌ای‌اش، می‌گوید: «در سال ۱۳۹۸ کل مجموعه فرهنگی ورزشی کارگران رشت را که متعلق به اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی است را در مزایده برنده شدم. آن زمان این مجموعه یک مخروبه و مرکز پخش مواد مخدر و مصرف‌کنندگان مواد مخدر بود که تمام مستندات آن مرا نیز دارم.»
وی توضیح می‌دهد که بعد از گرفتن مجموعه ورزشی کارگران، به پاک‌سازی افراد در آنجا اقدام کردم و توانستم باشگاه خودم را در آنجا ساکن کنم و به لطف خداوند در سال‌هایی که مجموعه در دست بنده بود، به تمام افراد خدمات دادم.
این فعال ورزشی گیلان به تصدیق خدمات ورزشی خود اشاره می‌کند و می‌گوید: «علیرغم اینکه این مجموعه در منطقه محروم شهر قرار دارد تمام تلاشم را ابتدا انجام دادم تا اول به مردم آن منطقه خدمت کنم و در همین راستا می‌توانم بالای ۱۰۰۰ امضاء و تأییدیه از مردم آن منطقه بیاورم که همه از خدمات بنده راضی هستند.»
دیوبار می‌گوید: «از سال ۹۸ تا پایان ۱۴۰۰ مجموعه در دست اینجانب بود که از اواخر ۹۸ به علت بیماری همه‌گیری کرونا مجموعه استخر تعطیل شد. مجموعه و باشگاه فوتبال به‌ندرت باز می‌شد و دو بار با اوج گرفتن بیماری کرونا کلاً تعطیل می‌شد اما با تمام مشکلات و تعطیلی‌ها، خلاصه اوقات سپری شد. اواخر سال ۱۴۰۰ بود که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی عوض شد و چندی طول نکشید که مجموعه را از من گرفتند و بنده بارهای بارها به ایشان التماس کردم، گریه کردم که من زحمت کشیدم و اینجا را از من نگیرید! من که بد کار نکردم و تمام مردم منطقه و اداره از بنده راضی هستند و من به‌عنوان یک مدیر باشگاه پیش شما سربلند هستم چراکه تا این لحظه توانستم نگهدار خوبی برای بیت‌المال باشم و همچنین توانستم یک مجموعه مخروبه را آباد کنم.»
وی به ادامه تظلم خواهی‌ها و درخواست‌های خود به مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گیلان اشاره کرد و گفت: به آقای مدیرکل کار رفاه و امور اجتماعی گفتم حدود ۲ سال به علت بیماری کرونا، مجموعه استخر تعطیل بود اما ایشان قبول نکرد و مجموعه را از من گرفت و نهایتاً این شد که فقط چمن فوتبال را به من دادند!
مدیرعامل باشگاه امید ایرانیان حتی به تحسین و تقدیر علیزاده، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی وقت استان که در معیت احمدی سنگری، نماینده فعلی مردم رشت در مجلس شورای اسلامی از مجموعه ورزشی بازدید داشت نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «این مسئولان از خدماتی که من در این سطح و حجم در مجموعه ارائه کردم، از من تقدیر کردند و بسیار سپاسگزار بودند.»
دیوبار در حالیکه که از وضعیت پیش‌آمده بسیار اندوهگین است و راه چاره‌ای ندارد، می‌گوید: «حالا به‌عنوان یک باشگاه موفق و با عقبه خدمت به این شهر، چرا باید چمن فوتبال مجموعه کارگران را هم از بنده بگیرند و این باشگاه به این بزرگی را تعطیل کنند؟ مگر اداره کار خودش متولی تأمین کار برای بیکاران نیست؟ چرا چمن فوتبال را از من گرفتند در حالیکه ۱۰ مربی در باشگاه من مشغول به کار هستند و از این مسیر یک آب باریکی برای زندگی خودشان می‌برند؟!»
این فعال مجموعه ورزشی که به اذعان خود با تصمیم اداره کار بیکار شده، می‌گوید: «زندگی خودم را با باشگاه‌داری می‌چرخانم و من شغل دیگری ندارم، چرا باید با یک تصمیمی که می‌تواند چنین نتیجه‌ای نداشته باشد، بیکار شوم و شغلی را که خودم درست کردم و به اینجا رساندم، باید نابود شود؟!»
به گفته دیوبار، بعد از مزایده‌ای که در سال ۱۴۰۱ برگزار کردند و به پیمانکار جدید دادند، به دستور مدیرکل وقت، چمن فوتبال از مزایده خارج و به من واگذار شد اما با پایان قرارداد، چمن را از من گرفتند و مجددا به پیمانکار جدید دادند!
مدیرعامل باشگاه امید ایرانیان می‌گوید: «کدام مسئول امروز پاسخگوی من است؟ به هر دری زدم، به هر اداره‌ای رفتم اما انگار هیچ‌کس ما را نمی‌بیند! مگر ما نباید پاسخگوی خانواده خود باشیم؟ چرا متولی کار در استان شغل چند ده‌ساله مرا به این راحتی از بین برد؟ از مسئولین می‌خواهم حرفم را با مستندات و از روی صداقت و انصاف بشنوند و قضاوت کنند.»
او می‌گوید که برای اینکه بتواند چمن فوتبال این مجموعه ورزشی را داشته باشد، بارها و بارها به مسئولان اداره کل کار مراجعه کرده اما هر بار مسئولان نامه درخواست را می‌گیرند و زیرش را پاراف می‌کنند و به پیمانکار ارجاع می‌دهند اما هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود!
این فعال ورزشی استان گیلان می‌گوید: «اگر مسئولان فقط چمن این مجموعه ورزشی را در اختیار من بگذارند، من می‌توانم مستقل کار کنم و نوجوانان و جوانان را جمع کنم و برای ده‌ها نفر شغل پایدار ایجاد کنم.»
اما حجت پهلوان، مدیر اجتماعی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گیلان در رابطه با موضوعاتی مطروحه دیوبار، مدیر و مؤسس باشگاه امید ایرانیان می‌گوید: «این مجموعه مدت مدیدی در اختیار وی بوده اما در بازدیدها و بازرسی‌های به‌عمل‌آمده، وزارت متبوع، پایین بودن اجاره‌بها و هم بد اداره شدن مجموعه را محل اشکال دانسته که در راستای آن اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان به همراه هیئت‌امنایی که در رابطه با مجموعه‌های ورزشی تصمیم‌گیری می‌کند، به جهت استیفای حقوق بیت‌المال و حقوق کارگران تصمیم به برگزاری مزایده آن گرفت.»
به گفته وی، «در فرایند مزایده، شخص دیوبار هم می‌توانست در مزایده شرکت کند اما بنا بر دلایلی که خود باید مطرح کند از شرکت در مزایده خودداری و درنتیجه پیمانکار دیگری، برنده مزایده و مجموعه مذکور به وی واگذار شد.»
پهلوان با اشاره به طرح درخواست مالک باشگاه امید ایرانیان مبنی بر اینکه فقط نیاز به چمن مجموعه ورزشی دارد، گفت: «چمن آن مجموعه یک سال خارج از مجموعه و به‌صورت ترک تشریفات به آقای دیوبار واگذار شد اما بازهم حقوق مجموعه ورزشی، کارگران و دیگر بخش‌ها رعایت نشد و مجبور به عدم تمدید قرارداد با وی شدیم.»
مدیر اجتماعی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گیلان با تأکید بر اینکه اداره مجموعه‌های رسمی و در اختیار گرفتن آن‌ها برای خدمت به مردم باید در چارچوب رفتارهای رسمی و منطقی باشد، تصریح کرد: «علیرغم اینکه خسارت‌های زیادی به مجموعه ورزشی کارگران واردشده و حقوق بیت‌المال و کارکنان و کارگران رعایت نشده، متقاضی چمن پیوسته متوسل به رفتارهای غیررسمی، تهدید و مشابه آن دست می‌زند که ما به‌هیچ‌وجه رفتارهای احساسی را در مدیریت مجموعه‌ها دخیل نکرده و نخواهیم کرد.»
وی با بیان اینکه طبق قانون، پیمانکار دیگری برنده مزایده است و نمی‌شود مجموعه و یا بخشی همچون چمن را به شخص دیگری واگذار کرد، گفت: «آقای دیو بار درصدد است تا کل چمن مجموعه ورزشی به وی عطا شود تا بتواند آن را در چند سانس مجزا به چند مربی دیگر اجاره دهد در حالیکه چنین درخواستی غیرقانونی، غیرمنطقی و غیرممکن است.»
پهلوان در توضیحات تکمیلی خود مطرح کرده که «به جهت یکپارچه‌سازی ساختار مدیریتی، مالی و پاسخگویی، اولویت و منطق این است که کل مجموعه ورزشی به یک نفر واگذار شود.»
مدیر اجتماعی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گیلان بیان کرد: «در چند سال اخیر آقای دیوبار با همین طرز فکر اجازه نداده هیچ مدرسه فوتبالی در آن مجموعه شکل بگیرد و صرفاً به فکر انحصار است.»
به گفته وی، «هیئت اجرایی مجموعه‌های ورزشی کارگران استان متشکل از نماینده کارگران، کارفرمایان و سازمان ورزش و جوانان… تصمیم گرفت زمین فوتبال را به وی واگذار کند ولی آقای دیوبار نه‌تنها که تعاملی با پیمانکار اصلی نداشته بلکه به‌عناوین‌مختلف محل مناقشه بوده که ادامه روند می‌توانست آسیب‌های فراوانی به مجموعه وارد کند.»
موضوع دیگری که پهلوان به آن اشاره‌کرده، توجه متقاضیان به اصل و ماهیت مزایده و مناقصات در چارچوب قانون است. مدیر اجتماعی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی گیلان گفته، «هدف از برگزاری مزایده یا مناقصه ایجاد عدالت و جلوگیری از رانت و انحصار بوده اما سؤال اینجاست چه طور زمانی که مجموعه در اختیار خودش بود همه‌چیز خوب بود اما حالا که فرد دیگری برنده مزایده شده، همه‌چیز وارونه می‌شود؟ درهرصورت اگر قرار است هرکسی در مزایده شرکت کند و برنده شود، حق خود بداند که مادام‌العمر باید یک مکان دولتی را در اختیار داشته باشد، آن‌وقت فلسفه برگزاری مزایده چیست؟»
یکی از سیاست‌های محوری و اصلی دولت سیزدهم واگذاری امور به مردم و حمایت از بخش خصوصی است و خوشبختانه متولیان امور مرتبط با ورزش مردم ازجمله در مجموعه‌های تحت مدیریت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز سیاست مشخص، حمایت از بخش خصوصی است.
حضور بخش خصوصی و باشگاه‌های قوی به توسعه ورزش نه‌تنها در شهرها بلکه در روستاها کمک خواهد کرد و می‌تواند از بروز آسیب‌های اجتماعی بکاهد اما این توسعه و داشتن باشگاه‌های قوی به همکاری مسئولان و دستگاه‌ها نیاز دارد.
واگذاری مجموعه‌های ورزشی به بخش خصوصی علاوه بر کسب درامد، باید با شرط حفظ جنبه‌ها و ابعاد فرهنگی و اقتصادی ذینفعان باشد و چه خوب است که در فرایند واگذاری‌ها حقوق همه در نظر گرفته و فرصت‌ها و قابلیت‌ها ضایع نشود.
پایان پیام/۳۳۸۹
