ایلان ماسک قصد دارد تراشه‌های نورالینک را در مغز میلیون‌ها نفر کار بگذارد
بنا بر اعلام این شرکت، دومین بیماری که این دستگاه برایش کار گذاشته شده بود توانست از آن برای بازی تیراندازی اول شخص و طراحی اشیاء سه‌بعدی استفاده کند.
ماسک در پاسخ به پست وبلاگ نورالینک، در ایکس (توییتر سابق) نوشت: «اگر همه چیز خوب پیش برود، ظرف چند سال صدها نفر، ظرف پنج سال شاید ده‌ها هزار نفر، ظرف ۱۰ سال میلیون‌ها نفر، تراشه‌های نورالینک خواهند داشت.»
نورالینک اعلام کرد که تازه‌ترین شرکت‌کننده در اولین بررسی انسانی این فناوری توانسته است با استفاده از فکر، کارهای جدیدی از جمله طراحی اشیاء سه‌بعدی با به‌کارگیری نرم‌افزار طراحی رایانه‌ای (CAD) انجام دهد.
این شرکت‌کننده توانست با استفاده از رابط مغز‌ـ‌رایانه، یک پایه مخصوص برای شارژر نورالینکش طراحی و چاپ کند، فرایندی که با فناوری‌های کمکی که او قبلا استفاده می‌کرد ناممکن بود.
او همچنین توانست یک بازی ویدیویی اول شخص انجام دهد که معمولا به دو دسته بازی مجزا برای کنترل شخصیت بازی ویدیویی نیاز دارد.
او گفت: «همین که فقط در اطراف بدوی لذت‌بخش است زیرا می‌توانم به این طرف و آن طرف نگاه کنم. می‌توانم فکر کنم به کجا نگاه کنم و شخصیت بازی همان جایی می‌رود که من می‌خواهم برود. حیرت‌انگیز است.»
پژوهش پرایم (Prime) بر افراد دچار فلج چهار‌اندام یا فلج دست‌و‌پا متمرکز بوده است، گرچه ماسک مدعی است روزی این فناوری به انسان‌ها امکان خواهد داد با هوش مصنوعی ادغام شوند تا عملکرد مغز و بدنشان را تقویت کنند.
به گفته ماسک، کاربردهای احتمالی تراشه نورالینک پخش مستقیم موسیقی برای مغز و بهبود بینایی برای دیدن بخش‌های جدیدی از طیف نور را شامل می‌شود، با وجود این، برخی دانشمندان علوم اعصاب ادعا می‌کنند تا دستیابی به چنین قابلیت‌هایی دهه‌ها فاصله داریم و با خطراتی مانند هک و حملات سایبری همراه است.
نورالینک گفته است اکنون قصد دارد قابلیت‌های ارتقایافته‌ای را به تراشه‌های کاشت مغزی به‌کاررفته در آزمایش‌های انسانی اضافه کند، و الگوریتم‌های جدیدی ایجاد کند که بتوانند متوجه منظور دست‌نوشته شوند تا ورود متن سریع‌تر صورت گیرد.
نورالینک در پایان تازه‌ترین به‌روزرسانی پیشرفت این شرکت افزوده است: «این قابلیت‌ها نه تنها به بازگرداندن استقلال دیجیتال به افرادی که نمی‌توانند از اندام‌هایشان استفاده کنند کمک خواهد کرد، بلکه توانایی برقراری ارتباط را به افرادی که قادر به صحبت نیستند بازمی‌گرداند، مانند افرادی که به عارضه‌های عصب‌شناختی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) دچارند.»
«علاوه بر این، ما قصد داریم کاری کنیم تراشه لینک قادر به تعامل با دنیای فیزیکی باشد، که به کاربران امکان می‌دهد با کنترل یک بازوی رباتیک یا صندلی چرخدارشان، خودشان غذا بخورند و مستقل‌تر حرکت کنند.»
