آخرین تمرین نمایشی ماموریت “آرتمیس ۱”
ناسا خود را برای آخرین تمرین نمایشی اولین ماموریت بازگشت به ماه موسوم به “آرتمیس ۱” در تاریخ ۵ ژوئن که در آن همه چیز مانند روز آغاز و پرتاب ماموریت انجام می‌پذیرد و فقط پرتاب صورت نمی‌گیرد آماده می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، آیا موشک غول‌پیکر SLS که برای رفتن به کره ماه طراحی شده است، اکنون پس از چند بار به تعویق افتادن، در نهایت برای آغاز ماموریت خود آماده می‌شود؟
تاکنون سه بار سوخت‌گیری کامل موشک SLS موسوم به “تمرین لباس خیس” لغو شده است و پس از قرار گرفتن موشک و کپسول “اوریون” بر روی سکوی پرتاب، یک بار به ساختمان مونتاژ بارگردانده شد و اکنون بار دیگر برای سپری کردن آزمایشات نهایی روی سکوی پرتاب قرار خواهد گرفت.
آژانس فضایی ایالات متحده(ناسا) در تاریخ ۱۶ آوریل اعلام کرد که پس از آخرین تاخیر در برنامه‌های خود برای انجام تمرین لباس خیس، موشک خود را برای یک مجموعه اصلاح تنظیمات از سکوی پرتاب پایین خواهد آورد.
اکنون ناسا اعلام کرده است که تلاش چهارم برای این آزمایش در تاریخ پنج ژوئن در سکوی پرتاب واقع در مرکز فضایی “کندی” آغاز خواهد شد. “تام ویت‌مِیِر” معاون ناسا برای توسعه سیستم‌های اکتشافی مشترک گفت: در حال حاضر این سیستم درست است و همه چیز آماده است.
اکنون اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این تمرین به ناسا این امکان را می‌دهد که در نهایت یک فضاپیمای بدون سرنشین “اوریون” را طی ماموریت “آرتمیس ۱” برای سفر به مدار ماه به فضا پرتاب کند. سپس ماموریت “آرتمیس ۲” چند فضانورد را به مدار ماه خواهد فرستاد و در نهایت، ماموریت “آرتمیس ۳” که حدود سال ۲۰۲۵ انجام خواهد شد، بر روی کره ماه فرود خواهد آمد.
البته انتقال موشک و کپسول فضایی از ساختمان مونتاژ به سکوی پرتاب کار کوچکی نیست، زیرا به وسیله نقلیه ۲.۹ میلیون کیلوگرمی ناسا موسوم به “Crawler-Transporter ۲” نیاز دارد تا این محموله را در این مسیر هفت کیلومتری با سرعتی معادل کمتر از ۱.۵ کیلومتر در ساعت به سکوی پرتاب برساند.
پس از اینکه موشک SLS با ارتفاع ۹۸ متر و همچنین کپسول “اوریون” برای اولین بار به سکوی پرتاب راه یافتند، ناسا به مشکلاتی برخورد که مانع از انجام تمرین لباس خیس شد. هدف این بود که هسته و مرحله بالایی موشک با ۷۳۰ هزار گالن هیدروژن مایع و اکسیژن مایع فوق خنک شده پر شود و یک شمارش معکوس شبیه‌سازی شده بدون احتراق موتورها انجام شود.
مشکلات فشار و سوپاپ دریچه‌های سوخت مانع از انجام اولین و دومین تلاش قبل از تصمیم مقامات ناسا برای بازگرداندن موشک به ساختمان مونتاژ شد. مهمتر از همه اینکه این توفیق اجباری به ناسا این امکان را داد که بفهمد چرا شیر ۳ اینچی در مرحله بالایی روی موشک کار نمی‌کند. همچنین زمان کافی برای ارتقای خطوط تامین خود برای تامین نیتروژن گازی که برای تامین امنیت روی سکو ضروری است، فراهم کرد تا خطر آتش‌سوزی کاهش یابد.
“بیل نلسون” رئیس ناسا گفته است که آژانس فضایی ایالات متحده در ماه اوت به پرتاب موشک SLS چشم دوخته است و یک پنجره احتمالی پرتاب برای ۲۶ ژوئیه تا ۱۰ اوت تعیین شده است. این بدان معناست که ماه اوت می‌تواند ماه شلوغی برای پرتاب موشک‌های جدید باشد، زیرا موشک “استارشیپ” ساخته شرکت “اسپیس‌ایکس” که برای ماموریت “آرتمیس ۳” استفاده خواهد شد، احتمالا اولین پرواز مداری خود را در همان زمان انجام می‌دهد.
با این حال، ناسا چندین پنجره پرتاب بالقوه را در نظر گرفته است که آخرین آن بین ۹ تا ۲۳ دسامبر اواخر سال جاری است. همه این پنجره‌های پرتاب در دوره‌هایی تنظیم می‌شوند که زمین و ماه به طور ایده‌آل در یک راستا قرار دارند.
وقتی فضاپیمای “اوریون” ناسا سرانجام با موشک SLS پرتاب شود، سفری را آغاز می‌کند که آن را دورتر از هر فضاپیمای درجه بندی شده انسانی تا فاصله ۲۸۰ هزار مایلی(۴۵۰ هزار کیلومتری) از زمین و ۴۰ هزار مایلی(۶۴ هزار کیلومتری) بر فراز ماه خواهد برد.
ماموریت “آرتمیس ۱” بین چهار تا شش هفته به طول خواهد انجامید و فضاپیمای “اوریون” در نهایت برای فرود در اقیانوس آرام آماده خواهد شد. این ماموریت پس از تکمیل، راه را برای ماموریت‌های سرنشین‌دار به ماه و در نهایت فراتر از آن به مریخ در دهه ۲۰۳۰ هموار می‌کند.
انتهای پیام
