کی روسیاه است؟ کرونا…/ وقتی دست مردم به وقت عید برای هم برکت دارد!

گروه جامعه؛ نعیمه جاویدی: بین ما بعضی خوشحالند و در این چند روز پایانی سال، حسابی برای خرید یا خانه تکانی دست به کار. هستند اما کسانی که شرایط مالی خوب و امکان تهیه وسایل یا لباس نو ندارند. اگر برایمان مقدور است چه خوب که حتی یک قدم کوچک برای خوشحالی و دستگیری از خانواده های نیازمند یا افراد درمانده و بی بضاعت برداریم، چطور؟! تجربه چند خانواده نوعدوست مثل خود شما را با هم به اشتراک می گذاریم.

چراغِ اول را تو روشن کن!

خانواده محمدی از ساکنان سرچشمه هستند. پدربزرگ خانواده که سالهاست دست به خیر دارد، «پا درمیانی برای کار خیر» را توصیه می کند. یکی از کارهایی که می توانیم انجام دهیم، جمع آوری کمک های مالی برای خانواده های نیازمند و آبرومند است. شاید برای اغلب ما مقدور نباشد که وجه قابل توجهی را به دست افراد بی بضاعت و کم درآمد برسانیم. بنابراین چه خوب که برای مثال در فضای مجازی یک گروه فامیلی ایجاد کرده و بخواهیم هر کس هر چه در توان دارد را به شماره کارت فردی مورد وثوق همه واریز کند. بعد هم با کمک چند تن از دوستان وجه جمع آوری شده را به خرید مواد غذایی یا لوازم مورد نیاز نیازمندان اختصاص دهیم. بالاخره در دور و برمان کسانی را می شناسیم که درآمد کافی ندارند یا با مشکل روبرویند.  

امسال، تو خویش و قومم باش!

خانواده محمودی هم ساکن محله نواب هستند و دست به هدیه دادن پیدا کرده اند در این ایام کرونایی به گفته خودشان: «به حمد الهی…» از کارهایی که انجامش هم خشنودی خدا را در بردار و هم شادی دیگران را دادن هدیه است. به خصوص به کسانی که از سوی جامعه طرد یا شاید بین دوست و آشنا فراموش شده اند مثل کارتن خواب ها و معتادان. این خانواده که از اقوام خود در شهرستان دور مانده به واسطه کرونا برای حفظ سنت خوب عیدی دادن، خلاقیت به خرج داده اند و پیشنهادی دارند. وجهی را برای عیدی دادن به این افراد در نظر بگیرید. هر کس بنابه وسع مالی اش. مبلغی را در پاکت گذاشته با یک شکلات یا یک جمله قشنگ تبریک و آرزوی سال خوب،  سر چهارراه ها یا گوشه و کنار خیابان، هر کجا حضور داشتند با تمام محبت بهشان هدیه دهیم. شیرینی و آجیل از ملزومات عید است که متاسفانه جای آن ها در خانه و سفره بعضی از مردم خالی است. علاوه بر تهیه ارزاق می توان بخشی از کمک های مالی را به خرید شیرینی و آجیل اختصاص داد و به دست نیازمندان رساند.

بسته های عیدانه را می شود کوچکتر هم فراهم کرد و همراه با عیدی نقدی به کودکان کار یا کارتن خواب ها و معتادان داد. محمودی کوچک می گوید: «ما پول هدیه نمی دهیم؛ عشق، امید و انگیزه هدیه می دهیم و امیدواریم عمیقاً تا این محبت، دردمندی را شاد کند. بیراهه رفته ای را بر گرداند که تا بوده و هست لطف خدا بیشتر از جرم ماست…»

آن مغازه کوچکِ کنار هایپر را هم ببین!

خانواده سماواتی از ساکنان جی هم مدام از دستفروشان و مغازه های کوچک محله خرید می کنند تا سِنتراستارها یا همان فروشگاه های بزرگ زنجیره ای. به نظرشان یکی از مشکلات این روزهای جامعه، خوب نبودن شرایط کسب و کارهای خُرد است. دیده شده بعضی مغازه دارها ورشکست شده و بدهی مالی دارند چون زیر سایه یک فروشگاه بزرگ له شده اند. بعضی هم شغل ثابتی ندارند و با دستفروشی روزگار می گذرانند. بنابراین راهی که در روزهای پایانی سال به ذهن این خانواده می رسد، خرید از دستفروش هاست که امیدوارند مدیریت شهری دست کم این روزهای پایانی سال با سخاوت و ساماندهی، کمک حال باشد.

خرید حتی یک وسیله کوچک می تواند، کمک خوبی باشد و دلگرمشان کند. البته فقط بساط گسترها نیستند که نیاز به یاری ما دارند. بعضی از کسبه هم به دلیل مدرن نبودن مغازه شان یا متنوع نبودن اجناس، پرمشتری نیستند. با تهیه مایحتاجمان؛ کیسه شان را پربرکت کنیم. خانم سماواتی تعبیر جالبی دارد و می گوید: «یک اسکناس سبز من و شما می تواند روی پدری را سرخ کند از شادی.»

قربانِ صفای قدم های غیرمالی هم…

خانواده شوشتری هم بسیج کار خیر هستند و می گویند: «مالش را نداری، جانش را که داری!» تصور بعضی از ما برای کمک به دیگران، تامین نیازهای مالی آن هاست و چون گاه از عهده آن برنمی آییم یا شرایطش را نداریم، ملول می شویم. در صورتی که با سر زدن به خیریه ها و سمن های مردمی می توانیم این نهادها را کارهای خیرخواهانه یاری کنیم. بسته بندی موادغذایی و پوشاک یا رساندن کمک های مردمی به دست نیازمندان از جمله اقداماتی است که از دست هر کدام ما برمی آید و انجامش هم خودمان را شاد می کند و هم دیگران را. حالا که در فاصله چند قدمی عید هستیم اگر وانت بار، موتورسیکلت یا وسیله نقلیه ای داریم، رایگان لوازم مربوط به نیازمندان را به دستشان برسانیم.

یا اگر حرفه ای می دانیم برای نوسازی، بهسازی وسایل فرسوده خانواده ها، بسم الله!  آستین همت بالا بزنیم. همین کمک های غیرمالی ما پولی را به جیب خانواده ای بر می گرداند تا مایحتاجی دیگر را تأمین کنند.

اهدای وسایل اضافی

از اتفاقاتی که وقت خانه تکانی در بیشتر خانه ها رخ می دهد، خرید لوازم نو و سپردن وسایل فرسوده به دست سمسارهاست. معمولا خریداران لوازم دست دوم آن ها را ارزان خریده و گران می فروشند تا سودی عایدشان شود که البته این عرف کسب و کار آن هاست. اما غالباَ مردم گله مند هستند از فروش لوازم دست دوم وجه چشم گیری هم نصیبشان نمی شود. بنابراین به آن ها راه حلی توصیه می کنیم. اینکه وسایل فرسوده خود را به دست کسانی بسپارند که می توانند آن ها را بازسازی کرده و به خانواده های نیازمند برسانند. شاید کمد، یخچال یا اجاق گاز قدیمی برای بعضی از ما جذابیتی نداشته باشد و با دکوراسیون خانه مان هماهنگ نباشد اما همان می توانند زینت بخش یک خانه محروم باشد و فروغ دل یک نیازمند و نوری در تاریکی زندگی کسی. این هم توصیه خانواده کاویانی از ساکنان جنوبغرب تهران است.

لباس نو برای فرزندِ دیگرم

خانواده حسن وند هم از ساکنان قلعه حسن خان هستند و به کمک کردن از داشته ها توصیه می کنند. شاید کم و بیش در کمدهایمان لباس هایی وجود داشته باشد که به دلیل تغییر سایز، تنگ یا گشاد شده اند. خاص یک گروه سنی هم نمی شود. بچه ها قد می کشند، بزرگ می شوند و لباس های آن ها به رغم نو بودن حتی به تنشان نمی رود. در مورد بزرگترها البته ماجرا فرق می کند. چاق و لاغر شدنشان دردسری را رقم می زند؛ اندازه نبودن لباسی که شاید فقط یک یا ۲ بار پوشیده اند و دیگر هیچ وقت نمی توانند بپوشند. دور انداختن این لباس های نو ساده نیست و چشم آدم، هِی دنبالش می ماند. با این لباس های نوی ناکارآمد تلنبار شده در کمد چه کار می شود، کرد؟ بهترین کار در وقت خانه تکانی این است که لباس ها اتوکشیده، تا زده بسته بندی شده به قشر نیازمند داده شوند. کافی است سری به محله های کم برخوردار بزنید.

هستند افرادی که چشم انتظار کمک های شما هستند. راه دیگری هم وجود دارد و آن ارتباط گرفتن با خیریه هاست. در این مکان ها فهرست بلند بالایی از خانواده های نیازمند وجود دارد. امانت ما را هم به تن کودکان محروم می پوشانند.

/انتهای پیام