دلیل کوفتگی تاخیری به دلیل ورزش و روش درمان

دکتر محسن داودی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: کوفتگی یکی از آسیب‌های عضلانی است که سالها توجه فیزیولوژیست‌های ورزشی را به خود جلب کرده و به آن کوفتگی عضلانی تاخیری می‌گویند چون بلافاصله پس از فعالیت‌های بدنی و ورزشی بروز نمی‌کند بلکه از چند ساعت تا چند روز بعد از یک جلسه فعالیت بدنی شدید احساس می‌شود.

او ادامه داد: بسیاری از افرادی که فعالیت منظم ورزشی ندارند به نحوی کوفتگی عضلانی تاخیری را تجربه می‌کنند و شواهد نشان می‌دهد که تعداد قابل ملاحظه‌ای از ورزشکاران مبتدی تنها به دلیل همین عارضه از فعالیت‌های بدنی دوری کرده یا به دنبال شرایطی هستند که دیگر چنین چیزی را تجربه نکنند.

دبیر هیئت پزشکی ورزشی استان فارس با بیان اینکه این پدیده نه تنها مانع از شرکت ورزشکاران در برنامه‌های تمرینی می شود بلکه به عنوان یک عامل بازدارنده در نمایش مهارت‌های ورزشی نقش دارد، گفت: بنابراین جای تعجب نیست که این موضوع مورد توجه خاص پژوهشگران قرار گرفته باشد و هزاران مقاله پژوهشی و تحلیلی در این باره بنویسند که بیانگر اهمیت این مرضوع در ادبیات علوم ورزشی است.

داودی خاطرنشان کرد: نگرانی مربیان و فیزیولوژیست‌ها از وجود کوفتگی، به دلیل بروز عوامل تضعیف کننده اجرا به ویژه افزایش خطر آسیب ورزشکاران در اثر کاهش قدرت است، بنابراین آنها علاقمند به پیشگیری و یا به حداقل رساندن اثرات کوفتگی تاخیری در کمترین زمان ممکن هستند و یک روش درمانی موثر و مفیدی می‌تواند اجرای ورزشی ورزشکار را بالا ببرد و زمان بازگشت به حالت اولیه و فعالیت‌های زندگی روزانه را کوتاه کند.

او عنوان کرد: مربیان ورزشی و فیزیوتراپیست‌ها برای درمان عضلانی روش‌های درمانی مختلفی را توصیه کردند ولی مدارک محدودی برای اثبات برخی از این مداخلات وجود دارد و برای مقایسه تاثیر برنامه‌های مختلف درمانی و تعیین اینکه کدام یک از آنها در زمانی کوتاه تر، عملی تر و کارآمدتر هستند، نتایج ضد و نقیضی به وجود آمده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز اضافه کرد: البته یک روش برای تسکین کوفتگی، بی تحرکی است اما به دلیل اینکه ورزشکار باید در کمترین زمان ممکن به بالاترین ظرفیت آمادگی خود از لحاظ قدرت، دامنه حرکتی و عدم احساس کوفتگی دست پیدا کند، متخصصان به دنبال روش‌هایی هستند که سریعتر از 
استراحت‌های فعال به این شرایط و عوارض ناخواسته برسند، بنابراین لزوم تشخیص و بکارگیری مناسبترین روش برای اهداف خاص در هر ورزش، کاملا ضروری به نظر می‌رسد.

داودی با بیان اینکه کوفتگی عضلانی پس از فعالیت‌های جسمانی را ممکن است اکثر افراد تجربه کرده باشند که حالتی ناخوشایند در عضله است که با احساس ضعف، سفتی و کوفتگی همراه است، گفت: گزارش‌های موجود حاکی از این است که بروز کوفتگی پس از انجام فعالیت‌های سنگین و غیرمعمول که با انقباض‌های برون گراست، همراه می‌شود.

او اظهار کرد: در بحث فعالیت‌های بدنی این فریضه عمومی که کوفتگی عضلانی به وسیله فعالیت‌های بدنی کاهش پیدا می‌کند، طی چندین سال مورد بررسی قرار گرفته؛ 
فعالیت درون گرای زیر بیشینه موجب ایجاد آسیب در بافت نمی‌شود و نسبت به فعالیت عضلانی برون گرا فشارهای داخل عضلانی بسیار کمتری را تولید می‌کند در حالی که فعالیت عضلات برونگرا فشار را افزایش می‌دهد و بر حرکت مایع داخل عروق به فضا بینابینی تارهای عضلانی تمرین کرده، می‌افزاید.

این استاد دانشگاه و دبیر هیئت پزشکی ورزشی استان فارس همچنین موثرترین روش کاهش تورم و دفع مایعات جمع شده در محل آسیب دیده را حرکت فعال آرام به جهت افزایش دامنه حرکتی و وارد کردن فشار بر روی محل آسیب دیده ورزشی عنوان کرد.

انتهای پیام