درمان سرطان با کمک نانوحامل‌هایی که سلول‌های ایمنی را فعال می‌کنند

به گزارش ایسنا و به نقل از نانومگزین، با نانوفناوری می‌توانیم سیستم ایمنی بدن خود را درک کنیم و به تعدیل آن بپردازیم. “آنلیس واترز”(Annelies Wauters)، پژوهشگر “دانشگاه فناوری آیندهوون”(TU/e) هلند، در پروژه دکتری خود به بررسی این موضوع پرداخته است که چگونه می‌توان از نانوحامل‌های کوچک برای کنترل سیستم ایمنی و هدف قرار دادن و فعال کردن سلول‌های ایمنی به منظور مقابله با سلول‌های سرطانی استفاده کرد.

همه‌گیری کووید-۱۹ در دو سال گذشته، جهان را فرا گرفته است. توسعه و تولید سریع واکسن‌ها برای مهار شیوع کروناویروس و کاهش فشار بر مراکز بهداشتی و درمانی، بسیار مهم بوده و هست. این همه‌گیری، اهمیت پژوهش در حوزه پزشکی و به ویژه پیشرفت در نانوفناوری و سیستم ایمنی را به وضوح نشان داده است.

سیستم ایمنی، به محافظت از ما در برابر عوامل بیماری‌زا کمک می‌کند. با وجود این، سیستم ایمنی نیز گاهی اوقات در پیشروی بیماری‌ها نقش دارد. در هر حال، می‌توان با استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی را تقویت یا تعدیل می‌کنند، این امر را متوقف کرد. این نوع درمان با نام “ایمنی‌درمانی” شناخته می‌شود.

باید توجه داشت که برخی از انواع ایمنی‌درمانی همیشه مؤثر نیستند و اغلب، به بروز عوارض جانبی نامطلوب مانند بثورات پوستی، سینه‌پهلو و واکنش‌های غیرمعمول خودایمنی منجر می‌شوند.

نانوحامل‌ها

نانوحامل‌ها، نانوساختارهایی هستند که برای انتقال دادن موادی مانند داروها به بدن طراحی شده‌اند و می‌توانند داروها را به اندام‌ها و سلول‌های خاصی در سیستم ایمنی برسانند. نکته مهم این است که این نوع از نانوایمنی‌درمانی می‌تواند مؤثرتر و ایمن‌تر از روش‌های متداول ایمنی‌درمانی باشد زیرا فقط سلول‌های مورد نظر را هدف قرار می‌دهد.

پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که شکل نانوحامل‌ها، در تعامل آنها با سیستم ایمنی بدن نقش دارد. با وجود این، بررسی‌های عمیقی برای ارزیابی این موضوع انجام نشده که تا اندازه‌ای به دلیل چالش‌های موجود در کنترل درست ساخت این حامل‌ها در مقیاس نانو است.

بررسی شکل و اندازه نانوحامل‌ها

واترز در پژوهش خود به بررسی این موضوع پرداخت که چگونه نانوحامل‌های ساخته‌شده از پلیمرهای قابل تجزیه زیستی می‌توانند تعامل با سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار دهند و چگونه می‌توان از آنها در نانوایمنی‌درمانی استفاده کرد.

واترز برای بررسی تاثیر شکل و اندازه نانوحامل‌ها، برچسب‌های ویژه‌ای را به آنها افزود تا بتواند نانوساختارها را به صورت درون‌جانداری بررسی کند.

وی افزود: ما دریافتیم که ریخت‌شناسی نانوحامل با توجه به نحوه توزیع آنها در بافت، بسیار مهم است. ما به ویژه علاقمند بودیم تا ببینیم که نانوحامل‌ها چگونه اندام‌ها و سلول‌های ایمنی را هدف قرار می‌دهند.

انتهای پیام