بی‌مهری مسوولین گیلان به امید اول طلای پاراالمپیک
به گزارش خبرگزاری فارس از لنگرود، سامان رضی نماینده گیلانی دسته ۱۰۷ کیلوگرم تیم ملی کشورمان در مسابقات جام جهانی پاراوزنه برداری ۲۰۲۱ تایلند، با مهار وزنه ۲۳۷ کیلوگرم موفق به کسب مدال طلا شد.
رضی در اولین حرکت وزنه ۲۲۷ کیلویی را بالای سر برد، در حرکت دوم موفق به مهار وزنه ۲۳۷ کیلوگرمی شد، اما در حرکت سوم قصد داشت رکورد جهان را به نام خود ثبت کند که از مهار وزنه ۲۴۷ و نیم کیلوگرمی بازماند.
انتشار خبر دریافت مدال خوشرنگ توسط سامانی رضی در مسابقات جهانی نیز باعث خوشحالی مردم ایران و بخصوص شهروندان لنگرودی شد.
طبیعتا هر افتخار آفرینی در ذهن خود تجسم می کند که در زمان ورود به استان و شهرستان خود با استقبال گرمی رو برو خواهد شد و این یک کار روتین و عادی ای است که مسوولین و متولیان باید برای افتخار آفرینان کشوری و استانی انجام دهند.
سامان رضی بعد از پایان مسابقات جهانی تایلند، دو روز پیش به استان گیلان و شهرستان خود لنگرود آمد و بدون هیچ گونه استقبالی به خانه اش رفت!
گرچه برای سامان رضی این چیز بیگانه ای نبود و در سال های گذشته نیز با این وضعیت روبرو شده و آشنا بود ولی نکته جالب بی خیالی متولیان ورزشی در استان و شهرستان لنگرود است که دقیقا چه کار مهمی داشتند که این موضوع را از خاطر بردند!
سامان رضی ورزشکار یکی دو ماه اخیر نیست بلکه وی بیش از شش هفت سال عضو تیم ملی وزنه برداری جانبازان معلولین ایران بوده و در مسابقات جهانی همواره افتخار آفرینی و پرچم کشور را به احتزاز در آورده و رضی تنها نماینده گیلان و شهرستان در تیم ملی است که جای بسی افتخار دارد ولی مسوولین متولی ظاهرا نمی توانند این موضوع را درک کنند.
طبیعتا یک ورزشکار از مسوولین توقع دارد تا فضاهای لازم برای تمرین و رشد داشته باشد و البته بتواند در کنار تمرین خود به دیگر ورزش دوستان نیز آموزش دهد تا بعد از اتمام دوره ورزشی افراد دیگری باشند که افتخارآفرینی را ادامه دهند ولی در گیلان و شهرستان لنگرود نه تنها این مورد رخ نمی دهد بلکه مسؤولین مربوطه حتی از یک استقبال هم عاجز هستند.
طبیعی است که از مدیران ورزش انتظار حمایت از ورزش‌کاران و قهرمان‌پروری با ایجاد زمینه‌های مناسب می‌رود و حداقل انتظار این است که اگر به قهرمان‌پروری نمی‌اندیشند یا ورود نمی‌کنند حداقل قهرمانان فعلی را به‌عنوان الگوی جوانان حاضر و آینده نگه‌دارند.
البته وقتی مدیر اداره ورزش شهرستان در طی چند سال گذشته، صرفا به دنبال تغییر روسای هیئت های ورزشی باشند و افراد محبوب خود را بدون سابقه و برنامه مشخص در هیئت‌ها با روابطی منصوب کنند و برای بقای خود دیگران را هدف قرار می دهند انتظار دیگری نمی توانیم از این متولیان داشته باشیم.
نکته آزار دهنده این است که در طی این چند روز نه تنها مسوولین وزرشی استان و شهرستان جدای استقبال از یک تماس هم با سامان رضی دریغ کردند، بلکه هیئت وزنه برداری جانبازان و معلولین نیز در این کم کاری سهیم بود، حداقل می توانستند با حضور یا تماس خود گوشه‌ای از کم کاری و بی تفاوتی مسوولین استانی و شهرستانی را کمرنگ کنند که این نیز رخ نداد.
سوال از مسوولین استان گیلان و شهرستان لنگرود این است که در گیلان چند قهرمان ملی حضور دارند که اینگونه در دوران ورزشی و مدل آوریشان با آنان رفتار می شود و در این مورد باز هم مشخص شد که نگه داشتن صندلی مدیریت، مقدم بر مسائل اصلی مانند حمایت از وزرشکاران است که در این مورد خاص مسوولین به خوبی از پس آن بر آمدند.
انتهای پیام/۸۴۰۰۸
