ارتباط بین کاربر و دستگاه‌های الکترونیکی بوسیله یک پارچه هوشمند

به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌اکسپلور، در مقاله‌ای که به تازگی در مجله‌ی “Nature Electronics” منتشر شده است، محققان دانشکده مهندسی دانشگاه کالیفرنیا توضیح می‌دهند که چگونه با ادغام فراماده (متامتریال) پیشرفته با پارچه‌های انعطاف پذیر توانستند سیستمی بدون نیاز به باتری برای ایجاد ارتباط میان لباس و دستگاه‌های مجاور بسازند.

این پارچه “شبکه ناحیه بدن” (body area network) نام گرفته است.

“پیتر تسنگ”(Peter Tseng) از نویسندگان این مقاله می‌گوید: زمانی که تلفن همراه یا کارت بانکی خود را نزدیک یک دستگاه نگه می‌دارید تا خرید کنید از فناوری “سیگنال‌دهی میدان نزدیک” استفاده کرده‌اید. پارچه‌های ما با همین فناوری کار می‌کنند با این تفاوت که دامنه گسترده‌تری برای ایجاد ارتباط دارند. این بدان معناست که شما می‌توانید بدون استفاده از تلفن همراه و تنها با کشیدن لباس روی سطوح اطالاعات را دریافت یا منتقل کنید.

امیرحسین حاجی اقاجانی دانشجوی دکترا در حوزه مهندسی برق و علوم رایانه از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید که این اختراع به کاربران امکان برقراری ارتباط با دستگاه‌های الکترونیکی نزدیک و پرداخت امن را فراهم می‌کند.

او افزود: با کمک پارچه ما، دستگاه‌های الکترونیکی به محض قرار گرفتن در مجاورت لباس سیگنال‌هایی ایجاد می‌کند و شما می‌توانید با دست دادن ساده اطلاعات را منتقل کنید. دیگر نیازی به باز کردن قفل خودرو به صورت دستی نیست و بدن شما به کلیدی برای باز کردن درب‌ها تبدیل می‌شود.

دستورالعمل‌های ارتباطات میدان نزدیک، پیشرفت در زمینه‌های گوناگون مثل شارژ بی‌سیم دستگاه‌ها و حسگرهای بدون باتری را ممکن کرده است اما یکی از معایب این فناوری کم بودن گستردگی میدان آن است. محققان دانشگاه کالیفرنیا این دامنه را با استفاده از فرامواد مغناطیسی غیرفعال تا بیش از چهار فوت (۱.۲ متر) گسترش دادند.

اختراع آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده که بسیار انعطاف‌پذیر باشد و حرکات بدن را تحمل کند. از آنجا که سیگنال‌های این اختراع از طریق القای مغناطیسی منتقل می‌شوند، امکان برقراری ارتباط میان بخش‌های مختلف لباس وجود دارد. برای مثال این اختراع در لباس‌های ورزشی می‌تواند حرکات پا را اندازه‌گیری کند در حالی که بخش‌های دیگر آن ضربان قلب را اندازه می‌گیرند.

کاربردهای آن در علم پزشکی بی‌شمار است. حاجی آقاجانی می‌گوید: چنین فناوری به کادر درمان آزادی عمل می‌دهد و آن‌ها را به انجام وظایفی مثل اندازه‌گیری علائم حیاتی بیمار به وسیله حسگرهای متعدد بی‌نیاز می‌کند. زیرا تمامی این حسگرها را می‌توان در لباس بیمارستانی ادغام کرد.

او خاطرنشان کرد موادی که در ساخت این سیستم به کار رفته است مقرون به صرفه و استفاده از آن‌ها آسان است و می‌توان آن‌ها را با حرارت به لباس‌های معمول متصل کرد و نیازی به خرید لباس جدید نیست.

وی افزود: ساخت پارچه‌های ما آسان است. ما می‌خواهیم طراحی‌هایی انجام دهیم که نه تنها جالب و ارزان هستند بلکه باری که فناوری الکترونیک مدرن به زندگی ما وارد می‌کند را کاهش دهد.

در این مطالعه امیرحسین افندی‌زاده نیز شرکت داشته است.

انتهای پیام