گلایه‌ مادر شهید مدافع حرم از دیدارهایی‌ که‌ ثمر‌ ندارد

به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، شهید قاسم غریب با نام جهادی «فرمانده امیر» در اولین روز سال ۶۱ در روستای سیدمیران گرگان به دنیا آمد. او از نیروهای زبده یگان صابرین سپاه تهران بود که تخصص تکاوری و خلبانی داشت. بارها در داخل کشور به مأموریت‌های متعدد اعزام شد و در منهدم کردن گروهک پژاک (منطقه سردشت تپه جاسوسان) و گروه منافقین عبدالمالک ریگی نقش بسزایی داشت.

او همچنین جانشینی فرماندهی گردان تکاوری سپاه نینوای استان گلستان و آموزش نیروهای گردان تکاوری سپاه و تکاوری ارتش را بر عهده داشت. شهید غریب، فرمانده نیروهای دفاع وطنی، فاطمیون و نیروهای ارتش سوریه در جنگ سوریه منطقه تدمر بود و در نهایت در ساعت یک بامداد روز ۲۱ تیرماه سال ۹۴ در کوه‌های پالمیرا واقع در تدمر سوریه به آرزوی همیشگی‌اش ـ شهادت ـ رسید. پیکر مطهرش در گلزار شهدای دفاع مقدس روستای سیدمیران گرگان آرام گرفته است.

این شهید چندی قبل از شهادت برای درمان پادرد مادرش او را نزد پزشکی در تهران آورد و اینک بعد از گذشت ۶ سال از شهادتش، بیماری مادرش تشدید شده و علاوه بر زانودرد با مشکلات جسمی دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کند.

ملکه ساورعلیا، مادر شهید قاسم غریب با بیان اینکه از طرف بنیاد شهید استان گلستان افرادی برای بازدید پیش آن‌ها آمده‌اند، ابراز می‌دارد: به غیر از قاسمم که شهید شد، سه فرزند پسر و یک دختر دارم. در حال حاضر چهارمین فرزندم «جواد» که تازه داماد است، همراه با همسرش کنار ما زندگی می‌کند و کارهای ما را انجام می‌دهند.

مادر این شهید در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس با اشاره به بیماری‌هایش خواستار مساعدت مسؤولان مربوطه شد. به همین منظور با اسرافیل وزیری، مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان گلستان، این مسأله را در میان گذاشتیم.

وزیری با بیان اینکه به والدین شهدایی که بالای ۷۰ سال باشند، حق پرستاری داده می‌شود تا خودشان پرستار بگیرند، می‌افزاید: مادر شهید غریب حدود ۵۷ سال سن دارند و شامل این مورد نمی‌شوند. البته اگر خانواده شهدایی که زیر ۷۰ سال هستند، مستنداتی ارائه کنند و کمیسیون پزشکی ما هم تأیید کند، حق پرستاری به آن‌ها تعلق می‌گیرد.

این در حالی است که مادر شهید به علت پادرد به سختی امکان تحرک دارد و نوعروسش در حد وسع و توان به او کمک می‌کند. البته او در آینده نزدیک به غیر از عمل زانوهای پا، باید یک عمل دیگری هم انجام دهد تا مقداری بهبودی‌اش حاصل شود. به نظر می‌رسد گذاشتن شرط سنی ۷۰ سال برای حق پرستاری، برای بسیاری از والدین شهدا به خصوص شهدای مدافع حرم، مشکلاتی را ایجاد کند.

مادر شهید غریب در ادامه از اینکه کارهای تبدیل وضعیت استخدامی «جواد» پسرش با توجه به قول‌ها و وعده‌های مسؤولان هنوز درست نشده است، بیان می‌دارد: در همان روزهای ابتدایی شهادت فرزندم، یکی از مسؤولان ارشد نظامی، دستور استخدام جواد را در سپاه نینوا داده بود، اما با گذشت ۶ سال،‌ امروز و فردا می‌کنند و جواب درستی از آن‌ها نگرفته‌ایم. 

او با بیان اینکه این فرزندش نیروی قراردادی یکی از شرکت‌های تابعه راه‌آهن استان گلستان است، ادامه می‌دهد: حتی استاندار و نماینده استان هم نامه‌‌هایی برای استخدام جواد زده‌اند، اما این نامه‌ها هنوز به سرانجام نرسیده است. مسؤولان فقط منزلمان می‌آیند و می‌روند، اما وعده‌های آن‌ها اجرایی نشده است.

دوباره این موضوع را از وزیری، مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان گلستان پیگیر شدیم. او با بیان اینکه در استان گلستان برای تغییر وضعیت استخدامی خانواده شهدا و ایثارگران بیش از ۶ هزار مورد حکم صادر شده است، اظهار می‌دارد: اتفاقاً‌ خودم به شخصه مورد آقای جواد غریب را پیگیری کردم. منتها مشکل این است که او در یکی از شرکت‌های پیمانکاری اقماری راه آهن کار می‌کند. حتی نامه‌ای هم به رئیس راه آهن استان گلستان زدم که او نیز قول مساعد داد که آقای غریب را در زیرمجموعه خود راه آهن مشغول کنند تا شامل قانون استخدامی ایثارگران شود. 

با این وجود،‌ با توجه به اینکه نیروهای کار در این سال‌ها بیش‌تر به صورت قراردادی و پیمانکاری فعالیت می‌کنند و استخدام افراد هم بسیار کم انجام می‌شود، طبق سخن این مسؤول، بسیاری از فرزندان شاهد و ایثارگر شامل این قانون در شرکت‌های خصوصی نمی‌شوند!

انتهای پیام/