سیارک عجیب دور زمین میتواند تکهای از ماه باشد
به نظر میرسد یک قطعه سنگ عجیب فضایی که در مدار زمین میچرخد، میتواند بخشی از قمر زمین باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، رصدهای جدید نشان میدهد که سیارک “Kamo`oalewa” که مدار گردش عجیبی دارد و به همین دلیل قمر کوچک زمین به شمار میآید، میتواند در حقیقت قطعهای جدا شده از ماه باشد.
سیارک “Kamo`oalewa” که در سال ۲۰۱۶ کشف شد حدود ۴۰ متر قطر دارد و هر ۲۸ دقیقه یک بار به دور خود میچرخد. این سیارک به دور خورشید میچرخد و در مسیر گردش خود به دور خورشید، زمین را نیز دور میزند. فاصلهی این سیارک به زمین ۱۳.۶ برابر از فاصله ماه به زمین بیشتر بوده و این موضوع آن را تبدیل به یک شبه قمر کرده است.
به رغم فاصله تقریبا نزدیک آن به زمین، مطالعه این سیارک کار دشواری است زیرا اندازهی آن کوچک و نور آن کم است و تنها در ماه آوریل برای چند هفته قابل رویت است. بنابراین در این مطالعه جدید، ستارهشناسان از این پنجره زمانی برای مطالعه این سیارک با استفاده از تلسکوپ بزرگ دو چشمی(LBT) و تلسکوپ اکتشافی لاول(LDT) استفاده کردند.
محققان طیفهای منتشر شده از این سیارک را اندازهگیری کردند و الگوهای نور که از سطح آن منتشر میشد را مورد بررسی قرار دادند. از آنجا که عناصر مختلف امواج گوناگونی از نور منتشر و جذب میکنند، دانشمندان قادرند با استفاده از طیف نوری اجرام، ترکیبات آنها را تشخیص دهند.
در این مورد، سیارک “Kamo`oalewa” به طور عمده از سیلیکات ساخته شده بود.
نشانههای به دست آمده از آن شبیه به هیچ یک از سیارکهای نزدیک به زمین نبود و به گفتهی محققان این سیارک بیشترین شباهت را با سنگهایی که فضانوردان آپولو از ماه به زمین آورده بودند، داشت. این موضوع نشان میدهد که “Kamo`oalewa” بخشی از قمر زمین است که در گذشته شاید در اثر یک رویداد برخوردی، از آن جدا شده است.
این اولین سیارکی است که منشا آن ماه است و مدار غیر معمول آن این نظریه را تقویت میکند.
“رنو مالهوترا”(Renu Malhotra)، از نویسندگان این مقاله میگوید: احتمال آن که یک سیارک در مدار شبه قمر زمین قرار بگیرد بسیار کم است. این سیارک برای مدت طولانی در این مدار باقی نمیماند و تنها برای ۳۰۰ سال در آینده در این مدار خواهد بود. ما تخمین میزنیم که سیارک “Kamo`oalewa” حدود ۵۰۰ سال قبل وارد این مدار شده باشد.
محققان تحقیقات بیشتری برای یافتن منشا این سیارک با جزئیات بیشتر انجام خواهند داد.
این تحقیقات به تازگی در مجلهی “Nature Communications Earth and Environment” به چاپ رسیده است.
انتهای پیام