آنفلوانزای تفلون چیست؟

بسیاری از رسانه‌های خبری ایالات متحده، از افزایش موارد ابتلا به «آنفلوانزای تفلون» (Teflon flu) خبر داده‌اند.

به گزارش خبرگزاری تورنتو، پلی تترافلوئورواتیلن یا پی‌تی‌اف‌ئی (PTFE) نوعی ماده شیمیایی است که در ساخت تفلون و سایر ادوات آشپزی نچسب مثل هواپزها (air fryers)، قابلمه‌ها و تابه‌ها و دیگر وسایل آشپزخانه استفاده می‌شود.

حرارت‌ دادن تفلون بیش از ۳۰۰ درجه باعث می‌شود که پی‌تی‌اف‌ئی گاز آزاد و منتشر کند. تنفس این گاز می‌تواند به بروز وضعیتی به نام «تب بخار پلیمری» یا «تب فلوروپلیمری» منجر شود که به «آنفلوانزای تفلون» معروف شده است.

علائم آنفلوانزای تفلون عبارت‌اند از تب، لرز، تنش عضلانی و سردرد که عموما در عرض ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس مواجهه شروع می‌شوند. احساس ناراحتی و فشار در  قفسه سینه و سرفه هم می‌تواند جزو علائم باشد، اما همه این علامت‌ها معمولا موقتی‌اند و بیش از یکی دو روز طول نمی‌کشند. 

بر اساس اطلاعات وب‌سایت واکاندا (vcacanada.com)، شبکه‌ای از بیمارستان‌های دامپزشکی، بخارهای تفلون می‌تواند باعث مسمومیت پرندگان خانگی شود و تنفس سریع یا کند، خس‌خس‌ سینه، کما و تشنج آن‌ها را به دنبال داشته باشد. در بسیاری از موارد، قبل یا اندکی پس از ظهور علائم، مرگ ناگهانی رخ می‌دهد.

این وب‌سایت توضیح می‌دهد که در ابتدا ممکن است پرنده بی‌حال یا تنبل به نظر برسد و به محرک‌ها دیر پاسخ دهد. اگر فکر می‌کنید پرنده‌ شما در مواجهه با این گاز بوده است، فورا او را به محیطی با هوای تازه منتقل کنید و با یک دامپزشک تماس بگیرید.

علت اینکه آنفلوانزای تفلون به تیتر اخبار تبدیل شده، گزارشی از مراکز درمان مسمومیت در آمریکا است که نشان می‌داد در سال ۲۰۲۳، تعداد ۲۶۷ گزارش از موارد مشکوک به تب بخار پلیمر به مراکز کنترل مسمومیت در ایالات متحده اعلام شد که سه برابر میزان گزارش‌شده در سال ۲۰۱۸ بود.

بازار محصولات تفلون هنوز در نقاط مختلف جهان پررونق است زیرا به نظر می‌رسد اگر پوشش پی‌تی‌اف‌ئی به میزان درست و صحیح استفاده شود، بی‌ضرر است و نگرانی‌های بهداشتی در مورد مواد شیمیایی پرفلورو اکتانوئیک اسید (PFOA) و پرفلورواکتان سولفونات (PFOS) بود که باعث شد در دهه گذشته، تابه‌ها و وسایل نچسبی تولید شوند که فاقد این مواد شیمیایی مضرند. 

با این حال برخی افراد برای اینکه از مواجهه با این مواد مضر در امان باشند، برای آشپزی به سراغ سایر ظروف نچسب مثل ظروف سرامیکی و فلزی رفته‌اند. در پوشش این ظروف، از لایه‌های نازک سلیس که از ماسه می‌آید، استفاده می‌شود.

چدن، فولاد ضد زنگ و فولاد کربنی هم از گزینه‌های دیگر به شمار می‌روند.