امید به زندگی تا سال ۲۰۵۰ بیش از چهار سال افزایش می‌یابد
با این حال، آنها همچنین تغییری را در بیماری‌هایی که بر امید به زندگی تأثیر می‌گذارند، تشخیص دادند. به گفته محققان انتظار می‌رود بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، دیابت، سرطان و بیماری‌های ریوی نقش قوی‌تری نسبت به بیماری‌های عفونی در طول عمر افراد داشته باشند.
در نتیجه عوامل خطری مانند چاقی، فشار خون بالا، رژیم غذایی نامناسب، ورزش نکردن و سیگار کشیدن بیشترین تأثیر را بر بیماری و امید به زندگی در نسل بعدی خواهند داشت. در حقیقت، تعداد سال‌های از دست رفته به دلیل سلامت ضعیف و مرگ زودهنگام ناشی از این عوامل خطر از سال ۲۰۰۰ تا کنون ۵۰ درصد افزایش یافته است.
دکتر کریس موری، محقق و رئیس علوم متریک سلامت در دانشگاه واشنگتن گفت:« فرصت بسیار زیادی در پیش روی ما است تا با پیشی گرفتن از این عوامل خطر، به ویژه عوامل مرتبط با عوامل رفتاری و سبک زندگی مانند قند خون بالا، شاخص توده بدنی بالا و فشار خون بالا، آینده جهانی سلامت را تحت تاثیر قرار دهیم.»
میانگین سال‌هایی که یک فرد می‌تواند انتظار داشته باشد که در سلامت کامل زندگی کند، از ۶۴.۸ سال در سال ۲۰۲۲ به ۶۷.۴ سال در سال ۲۰۵۰ خواهد رسید.
بر اساس گزارش اخیر مرکز ملی آمار سلامت، امید به زندگی در ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ به ۷۷.۵ سال افزایش یافت که نسبت به ۷۶.۴ در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است. این سازمان اعلام کرد:« این اولین سالی بود که امید به زندگی در ایالات متحده از زمان همه‌گیری افزایش یافت، اما همچنان کمتر از امید به زندگی ۷۸.۸ سال قبل از همه‌گیری است.»
موری در بیانیه خبری گفت: «علاوه بر افزایش امید به زندگی، ما دریافتیم که اختلاف امید به زندگی در مناطق جغرافیایی کاهش خواهد یافت. این نشانگر این است که در حالی که نابرابری‌های بهداشتی بین مناطق پردرآمد و کم‌درآمد باقی خواهد ماند، شکاف‌ها در حال کاهش است و بیشترین افزایش در جنوب صحرای آفریقا پیش‌بینی می‌شود.»
