قهرمان شدیم حواله پنکه هم نگرفتیم چه برسد خودرو!
سرویس ورزش مشرق – ساسان حاتمی نژاد دروازه بان تیم ملی هاکی کشورمان در گفتگو با مشرق، درباره اوضاع و احوال این روزهای خودش و تیم ملی همچنین قهرمانی با تیم نفت و گچساران اظهاراتی را مطرح کرد.
تیم‌تان (نفت و گاز گچساران) قهرمان لیگ شد؟
بله ما در این دوره با هدایت آقای «نوروز حیدری» که خودش هم بچه یاسوج است قهرمان لیگ شدیم و باید در خرداد ماه سال آینده در جام باشگاه‌های آسیا شرکت کنیم. البته در این حد فاصل و در اردیبهشت ماه، جام ملت‌های آسیا هم در پیش است که باید در آن مسابقات نیز شرکت کنیم.
سرمربی تیم ملی هنوز مشخص نشده؟
خیر! متاسفانه هنوز مشخص نشده. قرار بود مربی آلمانی تیم اتریش بیاید که به خاطر گرانی قیمت دلار و شرطی که گذاشته بود این قرارداد فعلاً منتفی شد.
چه شرطی برای ایران گذاشته بود؟
گفته بود می‌تواند در ظرف ۴۵ روز بیاید و کار را جمع کند اما طبیعتاً ۴۵ روز برای همراهی و هماهنگی در یک تیم ملی کافی نیست. البته ما چمن خوبی هم نداریم و حالا آخرین صحبت‌ها حاکی از آن است که یک مربی پاکستانی برای تیم ملی بیاید و ما زیر نظر او کار کنیم.
ظاهراً برای تیم ملی هاکی بانوان ایران هم مربی خارجی استخدام شده است؟
بله یک مربی دورگه چینی – آمریکایی (جون کنت ول) آمده که اتفاقاً ما سال گذشته و در مسابقات جهانی که در آفریقای جنوبی برگزار می‌شد روبروی پسر همین خانم بازی کردیم و آنها را شکست دادیم. پسرش عضو تیم هاکی آمریکاست.
آخرین عنوانی که با تیم ایران به دست آوردید چه بود و چه جایزه‌ای گرفتید؟
ما سه دوره توانستیم سوم جهان شویم اما هیچ جایزه‌ای دریافت نکردیم.
هیچ جایزه‌ای! منظورت این است جایزه کم ارزشی دریافت کردید یا اصلاً چیزی به شما ندادند؟
خیر! هیچ جایزه‌ای به ما ندادند. حتی یک ساندویچ هم نگرفتیم. متاسفانه در ورزش جوایز و حواله‌های خودرو برای ورزشکاران یکی دو رشته خاص است. ما حتی حاضر بودیم حواله پنکه بگیریم تا بچه‌ها آن را بفروشند و به زخم زندگی‌شان بزنند اما «حواله پنکه» هم نگرفتیم چه برسد به خودرو. باز هم گلی به گوشه جمال آقای علیرضا دبیر که برای کشتی‌گیران حواله گرفت. اینجا تنها صحبتی که بین ما و مسئولان فدراسیون و وزارت ورزش رد و بدل می‌شود این است که “بروید و قهرمان شوید”، همین و بس!
چرا چنین رویکردی نسبت به شما وجود دارد؟ چه فرقی بین تیم هاکی با دیگر ورزش‌هاست؟
این را آنها باید بگویند. ما هم پرچم ایران را در تورنمنت‌های بزرگ بالا می‌بریم. خودشان بلافاصله عنوان سومی و یا هر عنوان دیگری که ما می‌گیریم را در جمع موفقیت‌های وزارت ورزش قید می‌کنند اما وقت پاداش دادن که می‌شود انگار نه انگار! همه شامل بخشنامه پاداش می‌شوند غیر از ما! سال گذشته ما آمریکا را روز ۲۲ بهمن در مسابقه رده‌بندی شکست دادیم و سوم شدیم. اتفاقاً خیلی هم خودشان روی این موضوع مانور دادند اما نه آن وزیر قبلی (حمید سجادی) کاری برای ما کرد نه این وزیر (کیومرث هاشمی).
این موضوع برای خودتان عجیب نیست؟
این تقریباً برای ما عادی شده و بچه ها به عشق هاکی و پرچم تمرین می کنند. اما جالب است بگویم من در دو سالی که در ترکیه بازی می‌کردم وقتی از اردوی تیم ملی که سوم جهان شدیم برگشتم، هم تیمی‌های ترکم به من گفتند “جایزه چه چیزی به شما دادند”؟ من که خجالت می‌کشیدم بگویم هیچ جایزه‌ای نگرفتم معادل پول ترکیه یک عددی را در نظرم آوردم و الکی گفتم ۵ تا ۶ میلیارد تومان به ما پول دادند که همه با تعجب گفتند: “فقط همین؟ ما اینجا اگر سوم جهان بشویم طبق «قانون» مادام العمر معلم ورزش می‌شویم و یک خانه و ماشین در اختیارمان قرار می‌دهند”، که البته با توجه به شرایط اقتصادی در ترکیه داشتن یک خانه و ماشین اصلاً اتفاق ویژه‌ای محسوب نمی‌شود و این برای ما مثل یک رویاست. متاسفانه فاصله کشور ما تا ترکیه یک ساعت کمتر است اما آنها چنین رویکردی با ورزشکاران ملی‌شان دارند که هزاران فرسنگ با ما فاصله دارد.
