یخبندان بزرگ انسان‌های اولیه را از اروپا بیرون راند
نتایج تحقیقاتی که در بی‌بی‌سی منتشر شده است نشان می‌دهد یخبندان بزرگی که قبلا برای علم ناشناخته بود، انسان‌های اولیه را به‌مدت ۲۰۰ هزار سال از اروپا بیرون رانده است. اما این انسان‌های نخستین سازگار شدند و دوباره به اروپا بازگشتند.
به گفته دانشمندان، رسوبات اقیانوسی مربوط به ۱.۱ میلیون سال پیش نشان می‌دهد دمای هوا ناگهان بیش از ۵ درجه سانتی‌گراد کاهش یافته بود.
آن‌ها می گویند اجداد اولیه ما نمی‌توانستند زنده بمانند، چراکه وسیله گرمایشی و حتی لباس گرم نداشتند.
دانشمندان پیش از این فکر می‌کردند انسان به مدت ۱.۵ میلیون سال، به‌طور مداوم در اروپا زندگی کرده است.
در رسوبات بستر دریا در سواحل لیسبون، شواهدی از یخبندان بزرگ پرتغال یافت شده است. هر ساله در بستر دریاها لایه‌هایی ته‌نشین می‌شوند که نشان‌دهنده سوابق و شرایط دریا در آن دوره است. این رسوبات همچنین حاوی دانه‌های گرده‌‌اند که از پوشش گیاهی زمین در گذشته خبر می‌دهد.
محققان مرکز آی‌بی‌اس (IBS)، فیزیک آب وهوا در بوسان کره جنوبی، با استفاده از داده‌های رسوبات، مدل‌های کامپیوتری را شبیه‌سازی کردند. آن‌ها دریافتند که میانگین دمای زمستان در بسیاری از مناطق اروپا زیر صفر است، که البته در مدیترانه ملایم‌تر است.
پروف اکسل تیمرمن می‌گوید: «با توجه به استانداردهای امروزی شاید این کاهش دما خیلی شدید به نظر نرسد، چرا که اغلب ما به سیستم گرمایش، لباس گرم و همچنین به غذا دسترسی داریم. اما در آن زمان این طور نبود.»
او می‌گوید: «انسان‌های اولیه هنوز برای کنار آمدن با چنین شرایطی سازگار نشده بودند، هیچ مدرک و شواهدی وجود ندارد که آن‌ها در آن زمان حتی به آتش دسترسی داشته‌اند. بنابراین شرایط بسیار سرد و خشک در اروپا و همچنین کمبود مواد غذایی تهدیدی برای بقای انسان‌ها محسوب می‌شد.»
قدیمی‌ترین بقایای انسان در اروپا به حدود ۱.۴ میلیون سال پیش و به جایی که اسپانیای امروزی است، بازمی‌گردد.
شواهد نشان می‌دهد گونه‌ای از انسان‌های اولیه به نام «هومو ارکتوس» – منشا آن در آفریقا است – در آن زمان از جنوب غربی آسیا به اروپا رسیده‌اند.
پروفسور کرونیس تزداکیس، از دانشگاه کالج لندن که این پژوهش را رهبری می‌کرد، به متخصصان سکونت‌گاه‌های اولیه انسانی مراجعه کرد تا ببیند آیا فسیل‌ها و شواهد باستان‌شناسی یخبندان را علت خروج انسان‌های اولیه از اروپا می‌داند یا خیر.
محققان پس از بررسی کامل دریافتند که در اسپانیا بقایای انسانی متعلق به ۱.۱ میلیون سال پیش وجود داشته است. سپس بعد از یک فاصله زمانی تا حدود ۹۰۰ هزار سال پیش – دوره ابزارهای سنگی و رد پاها روی خاک رس –اثرات حضور این انسان‌ها در منطقه هپسبرگ در نورفولک انگلستان کشف شد.
به دلیل وجود شواهد فسیلی از دست‌رفته، مشخص نیست که چه گونه‌های انسانی در هپیسبورگ بوده‌اند، اما بقایای دیگر در سایر بخش‌های اروپا نشان می‌دهد احتمالا آن‌ها گونه‌های پیشرفته‌تری به نام هومو انتسسور (Homo Antecessor) بوده‌اند.
به گفته پروفسور نیک اشتون از موزه بریتانیا، تصور می‌شود انسان‌های اولیه به اندازه کافی سازگار شده بودند تا بتوانند با شرایط سردتر کنار بیایند، به اروپا بروند و همان‌جا بمانند.
او در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی نیوز گفت: «احتمالا در انسان تغییرات تکاملی مانند افزایش چربی بدن یا افزایش مو، به وجود آمده بود.همچنین احتمالا انسان به پیشرفت‌های فناوری مانند توسعه مهارت‌های شکار یا توانایی برای تولید لباس و ساخت پناهگاه‌های کارآمدتر دسترسی پیدا کرده بود.»
به گفته پروفسور کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی، احتمالا این پیشرفت‌ها انسان‌ها را قادر ساخت تا با دوره‌های بعدی سرمای شدید کنار بیاید و از آن زمان مرتبا بخش‌هایی از اروپا را تصرف کند.
او گفت: «اروپا منطقه‌ای برای آزمودن سازگاری انسان بود. گونه‌های انعطاف‌پذیرتر به اروپا بازگشتند. آن‌ها که یاد گرفتند چگونه بهتر زنده بمانند. شاید هم این انسان‌ها از گونه‌های متفاوت با رفتارهای پیچیده‌تربودند که توانستند سازگار شوند.»
باورها بر این است که گونه خود ما، یعنی «هومو سپینس‌ها» یا همان انسان خردمند، حدود ۴۰۰ هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافته است.
منبع: ایندیپندنت
