قاطعیت‌زدایی از امام(ره) با تزلزل و تناقض!
فارس‌پلاس؛ محسن سلگی در یادداشتی نوشت: مدتی است خط تزلزل در قاطعیت و یقینی بودن تصمیمات امام راحل در دستور برخی رسانههای اصلاح طلب قرار گرفته است.
به کار بردن تعبیر جام زهر در مواجهه با برجام یکی از مصادیق قدیمی‌تر این خط بود.
اخیرا در ششم اردیبهشت ۱۴۰۲ و ششم خرداد ۱۴۰۲، سایت جماران اقدام به انتشار اسنادی مربوط به آرای حضرت امام در چهار انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و نیز اسنادی مربوط به موضوع ادامه جنگ پس از آزادسازی خرمشهر کرده است.
گزارش تحلیلی مربوط به انتخابات در سایت جماران، ضمن شبیه سازی شرایط انتخاباتی امروز با اوایل انقلاب می کوشید مخاطب را به این سمت متمایل کند که امام راحل در رأی دهی دارای تنوع مبنا و بنا بوده و حتی از قاطعیت و نظم خاصی برخوردار نبوده است.
گزارش مربوط به خرمشهر نیز در تلاشی مشابه، تزلزل در باور به قاطعیت امام راحل را در دستور قرار داده بود.
برخی رسانههای همسو با سایت جماران این خط را تقویت کردند. در آن سو، بخشی از چهره‌های جریان عدالت‌خواه سعی کردند روی لیستی رأی ندادن امام مانور دهند و به این ترتیب، دچار مصادره به مطلوب شده و آن را مستمسک نقد ائتلاف پیروز انتخابات مجلس شورای اسلامی کند. به واقع این گروه مسأله اصلی را که همان تزلزل در قاطعیت امام راحل بود گم کرد.
مصداق دیگر پروژه تزلزل -و نه تلطیف – و تعریض به قاطعیت رهبر انقلاب در خصوص مبانی، ارزش‌ها و اصول نظام اسلامی در امور داخلی و به ویژه مسأله سیاست خارجی، مطلبی است که اخیرا توسط روزنامه جمهوری اسلامی (تحت عنوان «این عزت نیست؛ صدقه التماسی است») منتشر شده است. این متن از سویی نظام و رهبری را دعوت به سخت‌گیری در داخل می‌کند و از سویی دیگر دعوت به سهل‌گیری و کوتاه آمدن در امور خارجی. مطلب مذکور حتی در عنوان خود آلوده به تعریض به رهبری است. از سویی از شهید سردار سلیمانی به نیکی و عظمت یاد می‌کند اما همزمان، رهبر و مراد آن شهید والامقام را دست کم دو بار مورد تعریض و کنایه قرار می‌دهد.
از اینها مهمتر، پیرو پروژه قاطعیت‌زدایی از امام راحل و دعوت کنایی و ضمنی رهبر انقلاب به دست برداشتن از قاطعیت، مدحی شبیه ذم درباره امام به کار می‌بَرد که طی آن مدعی می‌شود امام خمینی(ره) توانسته بر هواهای شخصی خود پا بگذارد و مصالح امت را بر لجاجت نفس ترجیح دهد.
با هم بخش انتهایی مطلب مذکور را که حاوی چنین تزلزل‌ها و تذبذب‌هایی است می‌خوانیم: «اشتباه کردن حتی برای مسؤولان یک کشور، جای شگفتی نیست و انتظار نمی‌رود کسی دچار خطا نشود، اما این، توقع به جایی است که «آقایان»، مسیر مدیریت کشور را اصلاح کنند و بیش از این مردم را به زحمت نیندازند و آسیب به نظام و نصاب دینداری جامعه نزنند تا به مخمصه پذیرش غیرمستقیم سیاست ظالمانه و غیرشرافتمندانه «نفت در برابر غذا» نیافتند و به فرض اگر هم در داخل کشور از برخی ندانم‌کاری‌ها و پاره‌ای خیره‌سری‌ها دست برنمی‌دارند، از برخی توهمات در سیاست‌های خارجی فاصله بگیرند و مواضعی نگیرند و شعارهایی ندهند که پس از مدتی خود و جامعه را گرفتار آن و پی‌آمدهای جبران‌ناپذیر آن ببینند، درحالی که «شجاعت» و «شهامت» کنار گذاشتن آن و جلوگیری از ادامه خسارت را نداشته باشند؛ شهامتی مانند امام‌خمینی، رحمه‌الله علیه، که آن گونه بتواند پا بر «هواهای» شخصی خود بگذارد و منافع ملت و مصالح امت را بر لجاجت «نفس» سرکش و نافرمانی حکم و «حکمت» عقل رجحان دهد و به راستی که جای آن بزرگ‌مرد الهی خالی است که بر سر «آقایان» نهیب زند و دوباره این آیه را بخواند که «اَینَ تَذْهَبون»؟».
به نظر می‌رسد پروژه تزلزل در راه و سیاست امام و رهبری، خود دچار تزلزل و تناقض درونی و خودبرانداز است. مهمترین تناقض‌شان-افزون بر تناقض‌هایی مشابه با مطلب روزنامه جمهوری اسلامی- آن است که رسانه‌هایی مانند سایت جماران و روزنامه جمهوری اسلامی خود را خط امامی می‌دانند اما از سویی دیگر عدم قاطعیت را با بیان‌های مختلف به امام راحل نسبت می‌دهند و به این ترتیب، از امام اقتدارزدایی و مرجعیت‌زدایی و امام‌زدایی! می‌کنند.
پایان پیام/ت
