رسانه‌هایی که ذائقه مسؤولان را تغییر دادند
به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، حسن غلام‌پور فعال رسانه‌ای طی یادداشتی نوشت: در دوره‌ای قرار داریم که صحبت کردن و گفتن درباره اهمیت رسانه‌ها در جامعه امروز چیزی جز گزافه گویی نیست چراکه اکثریت از حداقل‌های جایگاه آن باخبرند.
امروزه هر فرد در هر جایگاهی دارای یک صفحه کاربری در یکی از فضای مجازی است که ممکن است حداقل یک بار یک خبر، متن یا عکس و غیره را منتشر کرده باشد و از آن بازخورد نیز گرفته باشد که در آن صورت متوجه نفوذ و قدرت و اهمیت رسانه نیز شده است.
حال با وجود صفحات مجازی و دسترسی راحت همه افراد جامعه با هر سطح دانشی، طبیعی است که گستره اخبار نیز زیادتر شود و برخی از مخاطبان، مطالب منتشر شده از صفحات افراد شخصی را به عنوان سند نیز تلقی کنند که این بزرگترین سم هم برای فرد و حتی جامعه است.
در این بین، این رسانه‌های خبری هستند که یکی از وظایفشان تبیین واقعیت‌ها است و لازم است در برابر مطالبی خلاف واقع و نادرست که ممکن است موجب تنش اجتماعی و انحراف افکار نیز شود به موقع ورود کرده و افکار عمومی را با واقعیت جامعه آشنا کنند که در این زمینه با کمبود رسانه دغدغه‌مند برای پرداخت به آن موضوعات مطروحه مواجهیم این در حالی است که در شرایط کنونی در شهرهای زیر صدهزار نفر حداقل پنج رسانه مکتوب و مجازی دارای مجوز از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد وجود دارد!
اگر بخواهیم به چرایی این مشکل بپردازیم موارد زیادی مدنظر است از جمله‌عدم وجود دانش رسانه‌ای برای فعالیت در حرفه خبرنگاری، عدم وجود استقلال لازم برای فعالیت رسانه ای، استفاده از ظرفیت رسانه برای افزایش محبوبیت به نفع شخصی و غیره می‌توان اشاره کرد.
البته یکی دیگر از مواردی که از جمله مشکلات محسوب می‌شود صدور مجوزهای فراوان توسط معاونت مطبوعاتی و بدون پالایش بعد از فعالیت است و بعضا دیده شده که تعداد قابل توجهی از رسانه‌های دارای مجوز، فاقد فعالیت در سایت هستند و صرفا از اعتبار مجوز صادر شده، در فضای مجازی استفاده می‌کنند.
البته‌عدم آشنایی مدیران ادارات و نهادها و مسوولین روابط عمومی با رسانه‌ها و نوع اثرگذاری و ارزیابی آن‌ها نیز مزید بر علت است و به دلیل اهمیت رسانه به نظر می‌رسد آشنایی افراد با رسانه و کارکرد آن‌ها را باید یکی از شاخص‌ها و ملاک‌های ارزیابی افراد برای تصدی پست‌های مختلف در ادارات و نهادها قرار داد.
با همه این تفاسیر، آن کسی که خاطرش بیشتر از بقیه جمع است برخی مسوولینی هستند که شهامت انجام کارهای بزرگ را ندارند و خود را با کارها روزمره مشغول می‌کنند، برخی رسانه‌ها نیز با پوشش همان کارها و جلسات روزانه برخی مسؤولین، نه تنها مسیری برای ارایه فاکتور رپرتاژی فراهم می‌کنند بلکه از اصل خبر که پرداختن به سوژه‌ها و مشکلات شهروندان و البته اقدامات زیرساختی و مهم آن سازمان و ارگان و غیره است نیز دور می‌شوند و در واقع برخی رسانه‌ها نیز در کنار همان مسؤولین کارهای یومیه را می‌گذرانند و مطالبه‌ای اصلا وجود ندارد.
این‌عدم وجود مطالبه از سوی رسانه‌ها می‌تواند ناشی ازعدم وجود مطالعه کافی در خصوص کارکردهای رسانه و نیاز جامعه به یک رسانه پویا باشد.
اگر جستجویی در رسانه‌های مکتوب و مجازی استان گیلان کنیم از بین بیش از ۴۰۰ رسانه دارای مجوز این استان صرفا کمتر از ۴۰ درصد رسانه‌ها به سوژه‌های مردمی و مطالبات جامعه می‌پردازند و الباقی یا غیرفعال هستند و یا مانند برخی مسؤولین در پی روزمرگی‌اند.
همین مورد باعث شده تا مطالبات مردم از طریق رسانه بازگو و پیگیری نشود و از طرفی مطالبات مردمی به دلیل آنکه در رسانه‌ها به هر دلیلی مطرح نمی‌شود در پیج‌های پرطرفدار در فضای مجازی عنوان می‌شود که خود همین گفتار می‌تواند موجب ایجاد معضل شود چرا که انتشار مطالبات باید در چارچوب مشخصی باشد که طبیعتا اکثریت صاحبان صفحات مجازی از دانش خبری و بیان درست مشکلات آگاه نیستند مثلا یک سوژه و مشکل که مربوط به یک نهاد خاص است را ممکن است از نهاد دیگری طلب کنند.
یکی از کارهای رسانه دارای دانش این است که مطلب را از فرستنده دریافت و پالایش کند و در واقع رمزگشایی از ماجرا صورت گیرد و سپس به گیرنده منتقل کند، این مورد را می‌توان گفت که در صفحات مجازی انجام نمی‌شود و در واقع اختلال بین محتوای اصلی فرستنده و گیرنده نیز صورت می‌گیرد.
سم دیده شدن و از طرف دیگر مطلع شدن و دانستن زودتر از دیگران در فضای مجازی موجب شده تا هر کسی به خود این اجازه را دهد که در خصوص مبحث مهم مخابره محتوا و مطلب بدون تخصص خود ورود کند و اشتیاق مخاطبان برای زودتر دانستن از بقیه نیز موجب شده تا صاحبان صفحات هر مطلبی را سریعا نشر دهند که این نشر موجب بازنشر شده و در نهایت به میزان مخاطبان وی نیز افزوده می‌شود.
گرچه رسانه‌ها به عنوان ابزارهای ارتباط جمعی محسوب می‌شود ولی در طی چند سال گذشته صفحات مجازی که برای اشتراک‌گذاری عکس و فیلم و متن‌های غیرخبری بود و به زعم برخی کارشناسان ذایقه‌شناسی مخاطبان است در لایه لای محتواهای اشتراک‌گذاری این اخبار است که بیشتر برجسته‌سازی می‌شود و آن هم به دلیل وجود دایره زیادی از مخاطبان با دسترسی آسان است و ناشر با هر عقیده‌ای بیش از آنکه در پی حقیقت ماجرا و حل مشکل عنوان شده باشد بیشتر به دنبال افزایش مخاطبان خود است که این افزایش برای دریافت تبلیغات و سود فردی وی نیز موثر است.
البته وجود این ایراد یا اشکال در فضای مجازی به این معنی نیست که رسانه‌های خبری که رسالت بزرگ‌تری دارند از وظیفه‌شان شانه خالی کنند و میدان را به فضای مجازی ببازد، شواهد نشان می‌دهد که در همین فضای مجازی اگر مطالب درست و دقیق باشد چند برابر صفحاتی که هر چیزی را بدون تحلیل منتشر می‌کنند مخاطب دارد و می‌توان از نقاط قوت فضای مجازی نیز استفاده کرد.
با این حال در دوره‌ای که جنگ از پشت خاکریزها به گوشی‌های همراه منتقل شده هر فرد باید خود را یک فرمانده و سرباز بداند و متوجه گلوله‌های افکاری که به سوی او می‌آید باشد وگرنه تلفات سنگینی را بر جای خواهد گذاشت.
پایان پیام/۸۴۰۰۸
