مقابله با سیاست ناامیدسازی
۱- دولت و مجلس، چهار دهه است که بار مدیریت معیشت مردم را روی دوش می‌گیرند تا از یک پله‌برقی که رو به پایین حرکت می‌کند به بالای بام اقتصاد ایران ببرند.
موتور این پله‌برقی چهار سوخت دارد:
الف- کسری بودجه ب- تورم ج- بی‌انضباطی مالی د- اختلال در بازار ارز
سهم دشمن و نفوذی‌ها در تأمین این سوخت تعیین‌کننده است.
۲- بی‌تردید برای رشد اقتصادی، بازار به ثبات نیاز دارد. این ثبات حکم می‌کند کسری بودجه و تورم نباشد. نظام مالی و بودجه‌ریزی و بودجه‌بندی درست عمل کند، نبض مالیه عمومی درست بزند و بازار ارز و نرخ برابری پول ملی با ارزهای خارجی از یک ثبات نسبی برخوردار باشد.
۳- آمریکا و غرب برای تحریم اقتصادی، اتاق جنگ تشکیل داده‌اند. در این جنگ از هر آنچه که در فلج کردن اقتصاد کشور متصور است، بهره می‌برد.
آن‌سوی جبهه آرایش دشمن یک آرایش جنگی است اما این‌سوی صحنه نبرد آثاری از آرایش جنگی، اتاق فرماندهی جنگ اقتصادی، جنب‌وجوش در صف و ستاد این نبرد دیده نمی‌شود.
یک پیوست رسانه‌ای وجود دارد و آن اینکه می‌خواهیم همه‌چیز را عادی و طبیعی، تحت کنترل نشان دهیم. این رویکرد با واقعیت‌های صحنه نبرد پیچیده و ویرانگر و بیرحمانه‌ای که وجود دارد همخوانی ندارد.
۴- آمریکا و سه کشور شرور اروپایی که این شرایط را به دولت و ملت ما تحمیل کرده‌اند باآنکه آن چهار بیماری اقتصادی را ندارند و تحریمی هم علیه آن‌ها وجود ندارد هر هفته شاهد نارضایتی مردم خود در کف خیابان هستند. فرانسه، آلمان و انگلیس همه‌روزه شاهد اعتصابات هستند و در آمریکا هم اگر خبری از اعتراضات نیست انبوه کارتن‌خواب‌ها در ایالات بزرگ آمریکا در کف خیابان‌ها و زیر پله‌ها فریاد می‌زند که اوضاع آن‌ها هم خیلی گل‌وبلبل نیست.
۵- هدف دشمنان ایران از تحریم‌ها، ایجاد توهم در ذهن مدیران کشور است که اقتصاد کشور رو به قهقراست و به بن‌بست رسیده است. راه‌حل سازش، کوتاه آمدن در مذاکرات است. دشمنان ایران یک قیچی به دست گرفته‌اند که یک لبه آن مذاکره و لبه دیگر آن تشدید تحریم‌هاست.
۶- اقتصاددانان کشور کجا هستند؟ چه می‌کنند چه راه‌حلی دارند؟ چرا آن‌ها در مورد نقشه و راهبرد و طراحی رشد اقتصادی کشور در شرایط تحریم و دشمنی آمریکا به یک تئوری واحد نمی‌رسند؟
چرا گاهی حرف‌هایی زده می‌شود که هیچ کمکی به برون‌رفت از مشکلات اقتصادی دیده نمی‌شود؟
یک‌وقتی امام (ره) خطاب به این جماعت در اوج شرارت آمریکا فرموده بود : «نشینید کنار و نق بزنید مردم را مأیوس کنید.آن‌هایی که نشسته‌اند کنار و نق می‌زنند از خواب بیدار شوند آیا نمی‌فهمند ما در چه حالی هستیم ما در حال جنگ و محاصره اقتصادی هستیم .ما در حالی هستیم که آمریکا علنا دارد مخالفت می‌کند.»
۷- متأسفانه یک فرصت ۱۰ ساله را در دولت گذشته در سرمایه‌گذاری خارجی به‌ویژه از سوی چین از دست دادیم. سطح قیمت‌ها در مورد سوخت، انرژی و دارو و حتی اقلام خوراکی به‌گونه‌ای است که میلیاردها تومان از داخل به خارج از مرزها قاچاق می‌شود.
گردش مالی ۲۰ میلیارد دلاری در حوزه بازار غیررسمی و قاچاق، تنظیمات دولت را در حوزه مالیه عمومی و مدیریت بازار ارز به هم می‌ریزد. برای این مهم یک فکری باید در اتاق جنگ اقتصادی کرد.
۸- برخی دلسوزان این سؤال را مطرح کرده‌اند که ؛ اتاق جنگ اقتصادی ما کجاست؟
این‌یک پرسش جدی است که باید به آن پاسخ دقیق داد. به نظر حقیر قرارگاه اصلی جنگ اقتصادی ما از همان اول انقلاب باید در «سازمان برنامه‌وبودجه» تشکیل می‌شد. جایگاه بازسازی، نوسازی، نوپردازی و طراحی‌های عملیاتی جنگ اقتصادی باید از این قرارگاه هدایت و مدیریت می‌شد.
اصل ۱۲۶ قانون اساسی آدرس چنین قرارگاهی را مشخص کرده است.
این‌یک حقیقت روشن است که رؤسای جمهور گذشته از آن غفلت کردند و سازمان برنامه‌وبودجه را به دست کسانی سپردند که محصول کار آن‌ها کسری بودجه، تورم ، کاهش ارزش پول ملی و … است.
۹- اقتصاد ایران به اعتراف مجامع بین‌المللی جزء ۲۰ اقتصاد اول جهان است. مدیریت و نظم و نسق دادن به چنین اقتصادی از مجمع یادشده در اتاق جنگ اقتصادی ایران در سازمان برنامه‌وبودجه، امر محالی نیست. جمهوری اسلامی در دستیابی به قدرت علمی و نظامی ، رکوردهایی در جهان زده است که این مسئله در برابر آن هیچ است. دشمن باید بداند اگر در اقتصاد ایران در منطقه بادی بکارد باید در آینده برای اقتصاد خود و جهان طوفان درو کند.
اگر اجرای سیاست‌های کلی اقتصادی ابلاغی از سوی رهبری به‌عنوان یک دستور دائمی در اتاق جنگ اقتصادی قرار گیرد اقتصاد کشور از چاله‌ای که غرب برای آن حفر کرده بیرون خواهد آمد و سیاست ناامید سازی شکست خواهد خورد.
