یک اعدام و چند نکته

گیل سو ـ یادداشت ـ حسین شمسیان: محسن شکاری، اغتشاشگری که به چنگ قانون گرفتار شده بود، صبح روز گذشته اعدام شد.

درباره این اقدام قوه قضائیه – که واکنش‌های متفاوتی به‌دنبال داشت- چند نکته عرض می‌کنم:

۱- برخلاف فضاسازی کسانی که به دنبال ویرانی ایرانند، اقدام قوه، کاملاً قانونی و به‌موقع بود. اقدام شخص معدوم، مصداق بارز محاربه بود و برخی که می‌کوشند اتهامش را به زخمی‌کردن و وارد کردن خراش و… تقلیل دهند، یا قصد فهمیدن ندارند و همسو با جبهه دشمن حرف می‌زنند یا از قانون بی‌اطلاعند.

۲- مجرد سلاح‌کشیدن در جامعه و ایجاد رعب و وحشت، مصداق محاربه است و در این موضوع اختلافی نیست و قانون به آن تصریح دارد.

۳- اینکه برخی، اقدام محسن شکاری را «ترساندن مأموران» می‌دانند و نه ترساندن مردم! نشانه بی‌سوادی و جهل به مبانی قانون است، حتی اگر استاد دانشگاه و وکیل دادگستری باشند! و اگر بی‌سوادی در کار نباشد، اغراض و اهداف دیگری را باید در نظر گرفت. اینها چیزهایی است که یک دانشجوی سال‌های اول کارشناسی حقوق در درس‌هایش می‌خواند.

۴- در جرم محاربه، قتل و زخم و … ملاک نیست. ملاک، ارعاب مردم و ایجاد ناامنی در محیط است که در ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی به‌روشنی ذکر شده: «محاربه، عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آن‌هاست، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.» ماده به توضیح بیشتری نیاز ندارد بخصوص این قسمت آخر یعنی «به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.» کدام عاقلی است که معتقد نباشد قمه آخته در دست زنگی مست، موجب ترسیدن مردم و ایجاد ناامنی می‌شود!؟ اگر کسی معتقد است که حمله فرد قمه‌به‌دست، موجب رعب نمی‌شود و به «انگیزه‌سازی» برای جنایتکاران مشغولند، خوب است یک شب آنها و خانواده‌شان را با چند قمه‌به‌دست وحشی مواجه کنند، اگر نترسیدند و قالب تهی نکردند، می‌شود انگیزه دیگری برای جانی در نظر گرفت! اما حقیقت این است که این اقدام جانی در هر شرایطی، موجب رعب و وحشت مردم می‌شود و در این نمی‌توان شکی داشت.

۵- بعضی‌ها به سرعتِ صدور و اجرای این حکم ایراد می‌گیرند و آن را دلیلی بر ناعادلانه‌بودن آن می‌دانند حال آنکه تأخیر و تعجیل در رسیدگی قانونی، معنایی ندارد؛ مهم، رعایت آیین دادرسی و انطباق حکم با موازین قانونی است که در این فقره، از اقرار صریح متهم و بازسازی صحنه جرم تا شهادت شهود و تصاویر و …، جایی برای انکار باقی نگذاشته و از قضا باید از سرعت عمل و حقیقت‌جویی دستگاه قضائی تشکر کرد.

۶- برخی دیگر، رفتار پلیس دیگرکشورها در وضعیت مشابه را ملاک قضاوت و‌ خدشه به این حکم می‌دانند و از قضا حق با آنهاست! چرا که پلیس در دیگرکشورها، به محض مواجهه با افرادی که سلاح در دست دارند و آرامش جامعه را مخدوش می‌کنند و یا به پلیس حمله می‌کنند، مستقیماً و بدون فوت وقت، شلیک می‌کنند و اساساً کار به محکمه و مجازات قانونی نمی‌رسد.

۷- و در آخر، افزون بر تصریح قانون، مطالبه عمومی مردم برای برخورد با برهم‌زنندگان نظم و امنیت، پشتوانه اقدام مؤثر‌ و به‌موقع قوه قضائیه است.

پایان پیام