خانقاهبر یا دزفول فرقی ندارد، شهید باید زیست
به گزارش گیلسو، شهید محمدرضا غائبی در چهارم مهرماه سال ۱۳۳۸ در خانوادهای مؤمن و مذهبی در روستای خانقاهبر شهرستان ماسال دیده به جهان گشود.
وی که از همان دوران کودکی به فراگیری علم و دانش علاقه داشت در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و با مشکلات کمبود مادیات پدرش مدارا میکرد و با همان وضعیت به درس خواندن ادامه داد.
پدر محمدرضا کشاورز بود و با درآمد ناچیز و با داشتن چندین فرزند به وضعیت تحصیلی او نیز میرسید، زیرا پدرش غیر از کار کشاورزی برای مردم، روزها کارگری میکرد و مزدی میگرفت تا پیش فرزندانش خجالت زده نباشد.
محمدرضا، دوران تحصیلی خود را با کمبود مالی که در خانواده وجود داشت سپری کرد و در ضمن برای اینکه برای پدرخویش دردسر ایجاد نکند در زمان محصلی یک موتور با پولی که از دوستان خود قرض گرفته بود خرید و روزها بعد از فراغت از مدرسه با موتور کار میکرد و از این راه کمکی برای پدر پیرش بود.
او با وجود تمام مشکلات و کمبودها سرانجام دیپلم خود را گرفت و پیش از انقلاب و بعد از انقلاب و در زمان شروع انقلاب در تمام راهپیماییهایی که در ماسال بر علیه رژیم طاغوت بود شرکت میکرد.
وی در دوران تحصیلی خود در سال ۱۳۵۸ به عضویت جمعیت فدائیان اسلام در آمد و مسیر خود را در این راه ادامه داد تا اینکه در تاریخ ۱۲ اسفند ماه سال ۱۳۵۹ جهت جهت انجام خدمت مقدس سربازی اعزام شد.
محمدرضا به حدی به حضور در جبهههای نبرد حق علیه باطل و فرامین امام خمینی (ره) علاقمند شده بود که وقتی بعد از چند ماه خدمت به مدت ۱۵ روز مرخصی گرفته بود که در خانه خویش قرار نمیگرفت و مکرراََ میگفت من نمیتوانم اینجا باشم چون که وجدانم و هدفم به من اجازه نمیدهد که اینقدر اینجا باشم.
او همواره به خانواده خود میگفت، در روزهایی که برادران من در جبههها در حال نبرد با صدامیان هستند، برای من یک لحظه دیدن مادر و پدر و برادر و خواهر و بستگان کافی است و به همین دلیل در روزهای مرخصی به مدت هشت روز در خانه میماند و دوباره به جبهه باز میگشت.
شهید محمدرضا غائبی سرانجام بعد از پایان آموزش در بیرجند عازم جبهه شد و پس از رشادتهای فراوان در تاریخ ۳۱ خرداد ماه سال ۱۳۶۰ در مناطق عملیاتی دزفول به درجه رفیع شهادت نائل آمد و آسمانی شد.
پیکر پاک و مطهر شهید محمدرضا غائبی پس از تشییع باشکوه مردم شهرستان ماسال در گلزار شهدای روستای درخانه این شهرستان آرام گرفت.
پایان پیام/۸۴۰۰۷