ماجرای شهادت اولین شهید دفاع مقدس گیلان

به گزارش گیل سو ۲۴، محمد جمشیدی چناری/ شهید «تراب پورقلی» در تاریخ نهم آذر ۱۳۳۸ در خانواده ای مومن و مذهبی دیده به جهان گشود.

پدرش علی پورقلی و مادرش بلور مرادی جیرنده از مدت‌ها قبل به شهرستان رشت مهاجرت کرده بودند، مدتی در لشت نشاء و سپس در سنگر مستقر شدند. ۳ خواهر و ۳ برادر بودند که با پدر و مادر روزگار می‌گذراندند.

تراب در سنگر رشد کرد و در کودکی در کلاس قرآن و مکتب خانه تحت تعالیم اسلامی قرار گرفت. دوم راهنمایی بود که پدرش مرحوم شد، سپس تحت سرپرستی برادرش صفر پورقلی قرار گرفت.

به ورزش فوتبال علاقه داشت و در تیم گیلان جوان بازی می کرد. تراب، آنروزها برای کسب در آمد در اوقات بیکاری و تابستان بنایی می‌‎کرد.

سال‌های انقلاب در رشت و سنگردر راهپیمایی‌ها شرکت فعال داشت و با دوستان در سازماندهی و تسخیر اماکن وابسته به رژیم شاه فعالیت می‌کرد.

دوران جوانیش همزمان با اوج مبارزات مردمی علیه رژیم سفاک طاغوت، بود. تراب که یکپارچه شور و نشاط بود به سرعت جذب گروهک‌های مردمی شد و همراه با دوستانش علی الخصوص شهید دانا فعالیت‌های گسترده‌ای در سطح منطقه خود سازماندهی کرد.

تراب پورقلی روزی در جواب یکی از دوستان که او را از شرکت در این فعالیت‌ها منع می‌کرد گفت: من جانم را در این راه گذاشته ام و از هیچ چیز هراسی ندارم و به فعالیت‌هایم ادامه می‌دهم تا انقلاب پیروز شود.

بعد از پیروزی انقلاب مدتی را در کمیته مرکزی سنگر گذراند و پس از شکل گیری سپاه رشت به جمع پاسداران انقلاب اسلامی پیوست، او در تمام این مدت به افراد بی بضاعت محل کمک می‌کرد و یک هزار و ۵۰۰ تومان حقوقی را که از سپاه می‌گرفت صرف رسیدگی به این خانواده‌ها می‌کرد و خود به حداقل وسایل و امکانات شخصی قانع بود.

تراب در کودکی طعم تلخ یتیمی را چشیده بود از هیچ کوششی برای رسیدگی به خانواده‌های بی سرپرست دریغ نمی‌کرد و همیشه سفارش آنها را به دوستان و آشنایان نیز می‌کرد.

همزمان با اوج گیری غائله کردستان، در بهار سال ۵۹ به مدت سه ماه به پاوه کردستان رفت تا با ضد انقلاب مبارزه کند، او که خود را آماده شهادت می‌دید وصیت نامه‌ای نوشت و در خانه به امانت گذاشت. اما از آن جا که حضرت دوست سرنوشت دیگری برای او رقم زده بود به سلامت باز گشت. در برگشت به خانه پای مادر را بوسید، به خاطر پا درد مادر ناراحت بود.

او که آرزویش را برای شهادت نقش بر آب دید در صدد پاره کردن وصیت نامه‌اش بود و با دلخوری به خانواده اش گفت: معلوم است هنوز لیاقت شهادت را پیدا نکرده‌ام.

با شروع جنگ تحمیلی از سوی عراق جزء اولین اعزامیان استان گیلان به منطقه بود، در پاییز سال ۱۳۵۹ دوباره به غرب رفت، پنج روز بعد در سرپل ذهاب به شهادت رسید. ۷ مهر ماه جنازه شهید را آوردند و در ۸ مهر سال ۱۳۵۹ در رشت تشییع شد.

استاندار وقت شهید مهندس انصاری بر سر مزار شهید سخنانی کرد.

بدین ترتیب اولین شهید دفاع مقدس گیلان شهید تراب پور قلی نام گرفت و گیلان همیشه سر افراز، اولین شهید خود را تقدیم دفاع مقدس کرد.

انتهای پیام/