سیارکی ۱۰ برابر سریع‌تر از گلوله تفنگ، فردا از کنار زمین می‌گذرد

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، اطلاعات ردیاب سیارکی ناسا نشان می‌دهد، یک سیارک با عرض ۶۸ فوت (۲۰.۷ متر) در تاریخ ۶ سپتامبر (۱۶ شهریور) از کنار زمین عبور کند. براساس اعلام آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، این سیارک با سرعت ۱۰ برابر بیشتر از یک گلوله تفنگ در حال نزدیک شدن به زمین است.

این سیارک موسوم به “QC۷” به اندازه نیمی از طول بال‌های یک هواپیمای بوئینگ ۷۶۷، یعنی حدود ۲۴ متر است. اگرچه سیارک QC۷ نسبتا کوچکتر از بسیاری از سیارک‌های دیگر است، اما با سرعتی در حدود ۹.۱۰ کیلومتر در ثانیه به سمت زمین می‌آید، اما جای نگرانی نیست، زیرا خطر برخورد با زمین وجود ندارد.

طبق بیانیه ناسا، نباید نگران بود، زیرا احتمال برخورد QC۷ با زمین، مانند شانس زنده ماندن یک گلوله برفی در جهنم است، چرا که این سیارک ۴.۶ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد. همچنین تاکید شده است که حتی اگر QC۷ به زمین برخورد کند، تأثیر زیادی نخواهد داشت و تنها کاری که QC۷ می‌تواند انجام دهد ایجاد یک انفجار مهیب همزمان با ورود به جو زمین است.

اما شاید برایتان جالب باشید که بدانید خطرناک‌ترین سیارک که احتمال بسیار کمی وجود دارد که با زمین برخورد کند، سیارک “بنو” (Bennu) است. کهکشان ما سیارکی دارد که اگر به زمین برخورد کند، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. به گفته دانشمندان، می‌توان پیش‌بینی کرد که بنو که یکی از نزدیک‌ترین شهاب‌سنگ‌ها به زمین است، در ۲۰۰ سال آینده دقیقاً کجا خواهد بود. با این حال، اگر بنو به زمین برخورد کند، آثار فاجعه‌باری خواهد داشت.

ناسا و سایر آژانس‌های فضایی، آستین‌های خود را برای تغییر مسیر سیارک‌های خطرناک به خصوص سیارک‌های بزرگ که احتمالاً در آینده به زمین برخورد می‌کنند و خسارات زیادی به بار می‌آورند، بالا زده‌اند. به همین دلیل آنها تصمیم گرفتند که پروژه “دارت” (DART) را راه‌اندازی کنند.

این پروژه که مخفف کلمه‌های “آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک” است، یک مأموریت فضایی ناسا است که هدف آن، آزمایش یک روش دفاع سیاره‌ای در برابر اجرام نزدیک به زمین است. ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز با هم روی این پروژه کار کرده‌اند.

پروژه دارت از نظر فنی توسط دفاتر و آزمایشگاه‌های متعدد ناسا پشتیبانی و توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا حمایت مالی شد؛ همچنین توسط دفتر برنامه ماموریت‌های سیاره‌ای ناسا در مرکز پرواز فضایی مارشال نظارت می‌شود. همکاران بین‌المللی ناسا برای پروژه‌های مرتبط یا آتی نیز آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس فضایی ایتالیا (ASI) و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) هستند که از لحاظ مالی نیز کمک خواهند کرد.

فضاپیمای دارت (DART) در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱ با موشک “فالکون ۹” متعلق به شرکت “اسپیس‌ایکس” به فضا پرتاب شد و از آن زمان تاکنون تقریباً ۱۱ میلیون کیلومتر را به سمت سامانه سیارکی دوتایی “دیدیموس” و “دیمورفوس” طی کرده است. برخورد این فضاپیما با این سامانه سیارکی دوگانه برای تاریخ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ برنامه‌ریزی شده است.

این فضاپیما روز دوشنبه ۲۶ سپتامبر ساعت ۱۹:۱۴ به وقت منطقه زمانی شرقی (۰۳:۴۴ سه‌شنبه پنج مهر به وقت ایران) با سرعت تقریبی ۲۴ هزار کیلومتر در ساعت با سیارک دیمورفوس (Dimorphos) برخورد خواهد کرد تا بتواند مسیر حرکت این جرم آسمانی را در اطراف سیارکی بزرگتر به نام دیدیموس (Didymos) تغییر دهد.

“آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک “یا دارت، یک مأموریت فضایی با هدف آزمایش روشی برای پرهیز از برخورد سیارک‌ها  به زمین است. این کاوشگر در اصل یک کاوشگر فضایی را به سیارک دوگانه  دیدیموس خواهد کوبید تا آزمایش کند که آیا اثر جنبشی برخورد یک فضاپیما می‌تواند با موفقیت یک سیارک احتمالی را از مسیر برخورد با زمین منحرف کند یا نه. اگرچه دیمورفوس در مسیر برخورد با زمین نیست، اما این ماموریت، یک آزمایش برای بررسی این نکته است که آیا «فناوری برخورد جنبشی» برای منحرف کردن سیارک‌های بالقوه خطرناک موثر است یا خیر.

دیدیموس با قطر ۷۸۰ متر، سیارک بزرگ‌تر در این سامانه است، در حالی که دیمورفوس، سیارک کوچک‌تر و ماهواره طبیعی دیدیموس با قطر ۱۶۰ متر است. برای مقایسه باید گفت که سیارکی که در سال ۲۰۱۳ بر فراز شهر چلیابینسک روسیه منفجر شد، تنها ۱۸ متر قطر داشت.

انتخاب هدف قرار دادن یک سامانه دوگانه از عمد انجام شده است. از آنجایی که این دو سیارک به دور یکدیگر می‌چرخند و هر دو را می‌توان با تلسکوپ‌های زمینی رصد کرد، به سرعت می‌توانیم ببینیم که آیا برخورد فضاپیمای دارت، مدار دیمورفوس را تغییر داده است یا خیر.

در نهایت نیز حدود چهار سال دیگر، ماموریت “هرا” (Hera) متعلق به آژانس فضایی اروپا با دیدیموس و دیمورفوس ملاقات خواهد کرد تا نتیجه برخورد DART را به طور دقیق بررسی کند.

انتهای پیام