پای درس آقا| ولایت علی(ع) ناشی از ولایت ذات مقدس خداوند است

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، غدیر نقطه عطفی در تاریخ اسلام، بلکه در تاریخ بشریت است. به مناسبت فرا رسیدن سالروز این عید فرخنده، آنچه در ادامه می‌خوانید سخنان رهبر عالی‌قدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این باره است. 

انتصابی به دست خود خداوند

قضیه‌ امامت و ولایت آنچنانی که در تاریخ اسلام هم مشخص است، معلوم است، یک قضیه‌ی الهی است. این جور نیست که پیغمبر اکرم با محاسبه‌ شخصی خود، امیرالمؤمنین را انتخاب کرده باشد؛ اگرچه همه‌ محاسبات شخصی هم هر کسی را به همین نتیجه می‌رساند که جانشین پیغمبر علی است؛ اما اقدام پیغمبر، یک اقدام الهی بود. اما اگر پیغمبر اکرم می‌خواست انتخاب بکند، چه کسی را باید انتخاب بکند؟ آن کسی باید قاعدتاً مورد گزینش نبی مکرم قرار بگیرد که همه‌ معیارهای اساسی اسلام در او در حد کامل باشد. خب، حالا امیرالمؤمنین را همه‌ مسلمانان عالم در محاسبه‌ها بسنجند ـ درست است که احادیث گوناگونی در فضیلت برخی از صحابه نقل شده است ـ معیارها را نگاه کنند، پهلوی هم بگذارند، ردیف کنند، اینها را با قرآن و با سنت مسلّم مقایسه کنند، ببینند چه کسی برگزیده خواهد شد.

امام‌الفضائل، علی‌بن‌ابی‌طالب

علم امیرالمؤمنین، که علم یکی از معیارهاست؛ پیغمبر اکرم درباره‌ امیرالمؤمنین طبق نقل همه‌ مسلمانان ـ شیعه و سنی ـ می‌فرمود: «انا مدینه العلم و علىّ بابها»، از این بالاتر چه شهادتی؟ درباره‌ی جهاد امیرالمؤمنین، خدای متعال: «و من النّاس من یشری نفسه ابتغاء مرضات اللَّه»، آیه نازل شده است در مورد مجاهدت امیرالمؤمنین و ایثار امیرالمؤمنین؛ درباره‌ کس دیگری این آیه نازل نشده است. درباره‌ ّانفاق امیرالمؤمنین: «و یطعمون الطّعام علی حبّه مسکینا و یتیما و اسیرا»؛ امیرالمؤمنین و خاندان مکرم نزدیک او مشمول این آیه‌اند. «انّما ولیّکم اللَّه و رسوله و الّذین امنوا الّذین یقیمون الصّلاه و یؤتون الزّکاه و هم راکعون». همه گفته‌اند این، درباره‌ امیرالمؤمنین است. این معیارها ـ معیارهای متعددی که در اسلام، معیار برگزیدگی است، معیار برتری است ـ از علم و تقوا و انفاق و ایثار و جهاد و بقیه‌ معیارهائی که در اسلام وارد شده است، همه و همه، یکی یکی با امیرالمؤمنین تطبیق می‌کند. کیست که بتواند این چیزها را در علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السّلام) انکار کند؟

دعوت ما از همه‌ مسلمانان عالم این است که این حقائق را مورد تأمل قرار بدهند. ما در عالم وحدت امت اسلامی هیچ اصراری نداریم که یک فرقه عقائد یک فرقه‌ دیگر را حتماً قبول کنند؛ نه، وحدت به معنای این نیست. وحدت به معنای این است که با عقائد مختلف، شعب مختلف، مشترکات را بگیرند، موارد محل اختلاف را وسیله‌ برادرکشی و جنگ و دشمنی قرار ندهند؛ مسأله‌ وحدت این است. (۱۳۸۸/۰۹/۱۵)

پرتویی از ولایت الهی

 اگرچه ولایت یک امر سیاسی است، اما همه‌ مضمون ولایت در سیاست خلاصه نمی‌شود. این ولایت، پرتوی از ولایت ذات مقدّس پروردگار است. این ولایت، ناشی از حضور ولایت الهی در وجود امیرالمؤمنین است، همچنان‌که در وجود پیامبر مکرّم اسلام بود. این ولایت، فرعی از آن اصل و میوه‌ای از آن ریشه است. لذا از آن به «ولایت» تعبیر شده است. ولایت در حقیقت به معنای پیوند، ارتباط و اتصال است. آن کسی که منصوب به این مقام است، برخلاف حکام و فرمانروایان عالم، فقط یک فرمانروا یا یک سلطان و یک حاکم نیست بلکه یک ولی است، به مردم نزدیک است، به آنها پیوسته است و مورد اتکای دل و جان مردم است.

این معنا در امیرالمؤمنین و در ائمه‌ معصومین علیهم‌السّلام وجود دارد. بعد از دوران حضور ائمه هم اگر پرتوهای ضعیفی از این حقیقت در جایی پیدا شود، ولایت در آن‌جا شکل می‌گیرد. حقیقت و معنای واقعىِ امر این است. لذا نبی اکرم در بیان صفات امیرالمؤمنین می‌فرماید: «اعدلکم فی الرعیه»، او عادل‌ترین شما در بین مردم است.

امروز بعد از گذشت قرن‌ها، اگر بخواهیم عدالت را تعریف کنیم و آن را در ضمن مثال و نمونه بیان کنیم، هیچ مثالی رساتر و گویاتر از رفتار امیرالمؤمنین علیه‌السّلام نمی‌توانیم پیدا کنیم. این است که نبی‌اکرم او را به امر پروردگار و با نصب الهی به مردم معرفی و به مقام ولایت منصوب می‌کند. این یک حقیقت اسلامی است. این کجا و این‌که کسی معتقد باشد که هر ظالمی با هر شیوه و رفتار بازیگرانه‌ای توانست زمام قدرت را در دست بگیرد، مردم باید از او اطاعت کنند، کجا؟! این اسلام است یا آن؟!لذا مسأله‌ غدیر با این مضمون والا متعلق به همه‌ مسلمان‌ها است، چون به معنای حاکمیت عدل، حاکمیت فضیلت و حاکمیت ولایت‌اللَّه است. (۱۳۸۱/۱۲/۰۱)

انتهای پیام/