ماندگاری بیشتر ایبوپروفن‌های طعم‌دار در فضا
قرص‌های ایبوپروفنی که برای ماندگاری در فضا اصلاح شده بودند، به زمین بازگردانده شدند و مشخص شد آن دسته‌ای که طعم‌دهنده اضافی داشتند بهتر از آنهایی که طعم دهنده نداشتند، حفظ شده و به میزان کمتری تخریب شدند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، محققان مرکز تحقیقات بین‌المللی طعم و مزه(International Flavor Research Center) در دانشگاه ناتینگهام به همراه دانشگاه آدلاید بر روی این تحقیق کار کردند. مطالعات آنها نشان داد که وجود یک پوشش اکسید آهن که در طول تولید قرص ایجاد می‌شود می‌تواند از ایبوپروفن محافظت کند.
پروفسور “ولکر هسل”(Volker Hessel)، مدیر تحقیقات مرکز منابع فضایی اندی توماس و استاد دانشگاه آدلاید که برنامه ارسال قرص‌ها به فضا را رهبری کرده است می‌گوید: داروهایی که در مأموریت‌های فضایی مصرف می‌شوند در معرض پرتوهای کیهانی قرار می‌گیرند که “عمر فضایی” آنها را محدود می‌کند و حتی می‌تواند منجر به تشکیل مواد سمی با کاهش محتوای دارو شود.
ما با ارسال قرص‌های ایبوپروفن ساخته شده در آزمایشگاه به ایستگاه فضایی بین‌المللی برای مدت شش ماه و بررسی آنها پس از بازگشت، اقدامات متقابلی را در برابر اثرات تخریب‌کننده پرتوهای کیهانی آزمایش و اثبات کرده‌ایم.
چهار قرص از شش قرص ایبوپروفنی که خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار گرفته بودند و هر کدام با فرمولاسیون مشخصی ساخته شده بودند، به طور قابل توجهی به تعداد زیادی از عناصر سازنده ایبوپروفن تجزیه شدند اما قرصی که بالاترین میزان اکسید آهن را در پوشش خود داشت، تنها کمی تجزیه شده بودند.
پوششی از اکسید آهن تحت فشار فشرده سازی قرص‌ها در طول ساخت آنها در آزمایشگاه تشکیل شده بود.
این تیم فرمول‌های خاصی از قرص‌های ضدالتهابی را توسعه دادند که شامل بسته‌بندی جامد و متراکم دارو می‌شود که به تنهایی از دارو در برابر آسیب برخی از تشعشعات کیهانی محافظت می‌کند.
آنها همچنین ماهیت شیمیایی ایبوپروفن را با مواد کمکی اصلاح کردند که در نتیجه ایبوپروفنی “قوی‌تر” به وجود آمد. مواد کمکی موادی هستند که در کنار عناصر دارویی موجود، به قرص اضافه می‌شوند و به فرآیند تولید یا افزایش پایداری دارو کمک می‌کنند.
پروفسور “یان فیسک”(Ian Fisk)، رئیس بین‌المللی مرکز طعم و مزه، می‌گوید: بسیاری از ترکیبات طعم‌دهنده خواص متعددی در مواد غذایی و دارویی دارند و فواید ساختاری و شیمیایی و همچنین رایحه یا طعم‌های مطبوع با خود به همراه می‌آورند. این یافته‌ها می‌توانند در زمین و همچنین در فضا فوایدی داشته باشند.
این قرص‌ها با مشارکت دانشگاه و شرکت‌های فناوری فضایی “Space Tango” و “Aegis Technologies” برای مدت شش ماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی ارسال شدند. یک بسته ۶۰ عددی از این قرص‌ها در داخل ایستگاه فضایی و یک بسته شش عددی در خارج از ایستگاه در محفظه آزمایشگاه بین‌المللی فضایی به نام “MISSE” قرار داده شد. آنها در معرض یکی از خشن‌ترین محیط‌های شناخته شده قرار گرفتند. هنگامی که قرص‌ها از سفر حماسی خود بازگشتند، با مجموعه‌ای از قرص‌های حفظ شده در زمین مقایسه شدند.
اما در کمال تعجب، طعم‌دهنده‌های طبیعی که توسط شرکای تحقیقاتی ما به رهبری پروفسور “یان فیسک” به قرص‌ها اضافه شده بودند، به تثبیت ایبوپروفن کمک کردند حتی زمانی که مقادیر کمی از اکسید آهن در آنها وجود داشت.
محققان دانشگاه آدلاید تحقیقات خود را در آزمایشگاه با استفاده از منابع مختلف تشعشعات برای آزمایش اثرات آنها بر ایبوپروفن خالص به تنهایی و همچنین درون قرص‌ها ادامه خواهند داد.
پروفسور هسل می‌گوید: نتایج به دست آمده از ارسال قرص‌ها به ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که آزمایش‌های انجام‌شده در فضا می‌تواند درکی برای بهبود تولید دارو در زمین فراهم کند. تابش فوتون پرانرژی یا تشعشعات گامای کیهانی احتمالاً بزرگترین تهدید برای داروها در فضا است زیرا مشخص شده است که این تابش‌ها به قرص‌ها نفوذ می‌کنند و ایبوپروفن را از بین می‌برند.
انتهای پیام
